Κύκνειο Άσμα

Αγαπημένοι μου φίλοι, έφτασε η στιγμή όπου αυτό το ιστολόγιο έκανε τον κύκλο του. Έπειτα από τέσσερα χρόνια ζωής και κρατώντας μια γενική θεματολογία ήρθε η στιγμή όπου δεν έχει κάτι άλλο να προσφέρει. Το ιστολόγιο αυτό δημιουργήθηκε με κάποιο σκοπό σε μια περίοδο της ζωής μου η οποία μόλις τελείωσε και γιαυτό θεωρώ ότι πρέπει μαζί της να τελειώσει και το ιστολόγιο. Είναι σίγουρο ότι εγώ σαν μπλοκερ θα συνεχίσω να υπάρχω και να κινούμαι στο χώρο. Είναι πολύ πιθανό κάποια στιγμή να δημιουργήσω ένα καινούριο ιστολόγιο με φρέσκο αέρα και διάθεση.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους διάβαζαν το Θεσσαλοτίποτα αλλά και όσους σχολίασαν και συμμετείχαν στις συζητήσεις. Μέσα από το ιστολόγιο αυτό γνώρισα αξιόλογους ανθρώπους με τους οποίους αντάλλαξα απόψεις σε πρωτοφανή επίπεδα για τα ελληνικά δεδομένα. Θεωρώ ότι φτάνοντας στο τέλος του έχω βγει, πνευματικά, κερδισμένος.

Οι αναρτήσεις και τα σχόλια θα παραμείνουν ανοιχτά για οποιοδήποτε πέσει "καταλάθος" πάνω τους.

Τέλος

Το τραγούδι του νεοΕλληνάρα

Το παρακάτω τραγούδι θα μπορούσε να γίνει ύμνος για τον κάθε Ελληνάρα που πιστεύει ότι για την κατάντια μας φταίνε οι άλλοι. Θα μπορούσαμε να το σιγοψιθυρίζουμε στο αυτοκίνητο ή πηγαίνοντας στη λαϊκή για ψώνια. Να φάτε σκατά, να φάτε σκατά. Εσείς που μας φέρατε ως εδώ, γιατί εμείς δεν φέρουμε καμιά ευθύνη ούτε για τα προηγούμενα χρόνια ούτε και για τώρα που ψηφίζουμε μη έχοντας ιδέα τι ακριβώς είναι αυτό που ρίχνουμε στην κάλπη. Αποτινάξτε, λοιπόν, από πάνω σας κάθε ευθύνη και αρχίστε τις μούντζες. Είναι ένα είδος εξιλέωσης και αυτό, αφού ακόμα και τώρα την ύστατη στιγμή δεν λέμε να βάλουμε μυαλό.

Ακίρα Κουροσάβα- Οι 7 Σαμουράι

Οι εφτά σαμουράι, στην ομώνυμη ταινία του Ακίρα Κουροσάβα, βοηθούν τους χωρικούς να αντιμετωπίσουν τους ληστές που θέλουν να λεηλατήσουν το χωριό και να πάρουν τα τρόφιμα και ότι άλλο πολύτιμο έχουν. Η υπερ΄σσπιση του χωριού, όμως, δεν είναι η μοναδική βοήθεια που δίνουν στους φοβισμένους αγρότες. Μέσα από την προσπάθειά τους να φτιάξουν την άμυνα του χωριού, οι σαμουράι, δίνουν μαθήματα ήθους και αξιοπρέπειας. Τους μαθαίνουν πως να συνεργάζονται αλλά και τους δίνουν να καταλάβουν ότι πάνω από το ατομικό συμφέρον βρίσκεται το ομαδικό.

Η νέα σύμβαση, μεταξύ άλλων, περιέχει...

1. Κατώτερος μισθός τα 585€, ανώτερα κιλά 100 για τους άντρες και 75 για τις γυναίκες, τον πρώτο χρόνο, και, 95 για τους άντρες και 70 για τις γυναίκες μέχρι το 2014. Δε νοείται με τόσες περικοπές να υπάρχει υπέρβαρος άνθρωπος.
2. Κατώτερη ηλικία σύνταξης τα 65 χρόνια και ανώτερη τα 75. Όποιος ζήσει πάνω από αυτή την ηλικία είναι με δική του ευθύνη.
3. Δεν θα γίνει καμιά απόλυση σε δημόσιο υπάλληλο. Αντίθετα, θα γίνουν όλοι, υποχρεωτικά, μόνιμοι. Απλώς δεν θα πληρώνονται μέχρι να βγουν σύνταξη.
4. Θα γίνει αύξηση 10% στους μισθούς των βουλευτών που θα ψηφίσουν, ναι, στη σύμβαση και θα τιμηθούν με παράσημο ανδρείας.
5. Θα καταργηθεί το επίδομα τέκνων και θα θεσμοθετηθεί το παιδόσημο. Δηλαδή, για κάθε παιδί, οι γονείς, θα πληρώνουν ένα ειδικό σήμα. Στους πολύτεκνους θα γίνεται έκπτωση.
6. Θα γίνει άγαλμα στον κ. Σαμαρά για τους αγώνες που έδωσε να μην κοπεί ο 13ος και 14ος μισθός.
7. Η βενζίνη δεν θα δίνεται με δελτίο. Η τιμή της θα ανέβει στα 3€/lt και όποιος έχει χρήματα ας παίρνει.
8. Θα μπει νέος φόρος, στην ανταλλαγή των προϊόντων. Παρακράτηση του 23% του ανταλλάξιμου προϊόντος για κάθε ανταλλαγή.
9. Θα ανοίξουν όλα τα επαγγέλματα. Απλώς, θα κλείσουν όλες οι επιχειρήσεις.
10. Να διαβάσουν όλοι προσεκτικά τι θα πάθουμε αν πτωχεύσουμε.

Αλλαγή πορείας

Διάβασα το παρακάτω σχόλιο στην ηλεκτρονική έκδοση της Ναυτεμπορικής σε άρθρο-ερώτηση με θέμα "Μνημόνιο: Λάθος συνταγή ή λάθος εκτέλεση;" και βυθίστηκα για λίγο στις σκέψεις μου...  
"εργάζομαι 18 χρόνια σε έναν κλάδο.θεωρούμε πολύ καλός επαγγελματίας η αγορά με κοστολογει 1800-2000 euro, αλλά εγώ μετλα την μείωση που έφαγα παίρνω 1000 (-400 το μήνα).Δεν έχω πενθήμερο αλλά και σάββατο μέσα.Δεν έχω 9ώρο (φυσικά ΠΟΤΕ δεν έπαιρνα υπερωρία αυτήν την επιπλέων ώρα) αλλά δεωδεκάωρα.Σε επίπλεων μείωση, πολύ απλά δε θέλω να εργάζομαι.Θα πάω να πέσω πάνω σε ένα φορτηγό να μείνω ανάπηρος και να παίρνω σύνταξη. Αρνούμε να εργάζομαι για λιγότερα.ΤΕΛΟΣ"

Κάτι παρόμοιο συνέβη και σε μένα με λίγο σκληρότερους όρους και με τη διαφορά ότι δεν σκέφτηκα να πέσω σε κανένα φορτηγό για να πάρω σύνταξη. Εγώ, λοιπόν, εργαζόμουν οχτώ χρόνια σε κάποιον κλάδο έχοντας απόλυτη εξειδίκευση και μάλιστα όχι μόνο στον συγκεκριμένο τομέα αλλά και σε συγκεκριμένη μάρκα. Η εξειδίκευση, κατά τη γνώμη μου, είναι το απόλυτο ζητούμενο που πρέπει να αξιώνει ένας εργοδότης από έναν υπάλληλο και παντού στην δυτική Ευρώπη αλλά και την Αμερική θεωρείται απαραίτητη αλλά και πληρώνεται με υψηλούς μισθούς. Δεν είναι δυνατόν, για παράδειγμα, ένας μηχανικός αυτοκινήτων να γνωρίζει εξίσου καλά για όλα τα αυτοκίνητα και τα φορτηγά. Πρέπει να εξειδικευτεί όχι μόνο σε ένα κλάδο αλλά και σε συγκεκριμένη μάρκα αυτοκινήτων για να γίνει άριστος στη δουλειά του. Έχοντας, λοιπόν, απόλυτη επίγνωση του τι γνωρίζω και πόσο καλά το γνωρίζω κοστολογώ την παροχή των υπηρεσιών μου (το πόσο πουλάω την εργασία μου) με 1400€. Υπερβολικό ή μη για κάποιους δεν με ενδιαφέρει εγώ αυτό πιστεύω. Όταν συναντήθηκα με τον τελευταίο εργοδότη για να συζητήσουμε για δουλειά του είπα πόσο θέλω και μου απάντησε ότι οι καιροί είναι δύσκολοι και ότι μπορούσε να μου δώσει 1000€ (με την ασφάλιση) με προοπτική αν η οικονομία ανακάμψει να μου κάνει αύξηση. Φυσικά δεν περίμενα σε καμιά περίπτωση σε μια γρήγορη ανάκαμψη της οικονομίας.

Τα προβλήματα ξεκίνησαν από τις πρώτες μέρες που ξεκίνησα την εργασία μου με την εταιρία. Οι υπερωρίες άρχισαν να βαρούν κόκκινο. Και δε μιλάμε για μια ή δυο ώρες αλλά για τρεις και τέσσερις και πολλές φορές πέντε και έξι την ημέρα και φυσικά απλήρωτες. Το Σάββατο αμέσως μπήκε στο πρόγραμμα ενσωματωμένο, βέβαια, στο συμφωνημένο μισθό των 1000€.  Για τέσσερις μήνες δε μου έγινε πρόσληψη και μόνο όταν απείλησα ότι θα φύγω μου έδωσαν να υπογράψω τη σύμβαση εργασίας η οποία ήταν κατά 200€ μειωμένη σε σχέση με τα πραγματικά χρήματα που έπαιρνα. Η τραγωδία, όμως, δεν σταμάτησε εδώ. Δεν πληρώθηκα ποτέ τα δώρα των Χριστουγέννων και του Πάσχα αλλά ούτε και το επίδομα αδείας. Έναν ολόκληρο χρόνο δεν πείρα ούτε μία μέρα άδεια εκτός από 2-3 μέρες που έπεσαν σε γιορτές. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά από την ημέρα της πρόσληψης και έπειτα ούτε μια φορά δεν πήρα ολόκληρο το μισθό μου. Για την ακρίβεια, κατά μέσο όρο έπαιρνα κάθε μήνα περίπου 800€ δηλαδή 200 λιγότερα και -τυχαίο;- όσα έλεγε η μειωμένη σύμβαση που αναγκάστηκα να υπογράψω. Και όλα αυτά, χωρίς καμιά προειδοποίηση, χωρίς καμιά συζήτηση, την στιγμή, μάλιστα, που ο εργοδότης σκορπούσε τα χρήματά του δεξιά και αριστερά τελείως άσκοπα και μπροστά στα μάτια μας. Την ίδια τακτική και με πρόσχημα την κρίση ακολουθούσε και με τους άλλους δυο υπαλλήλους του.

Εγώ, δεν μπορώ να ενδώσω σε αυτή την τακτική. Δεν είναι δυνατόν να δεχτώ ότι το μεγαλύτερο μέρος του βάρους της ύφεσης θα πέσει στα κεφάλια των ιδιωτικών υπαλλήλων προκειμένου κάποιοι επιχειρηματίες να σώσουν τις επιχειρήσεις τους συνεχίζοντας να κερδίζουν και κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι, συνδικαλιστές κλπ να σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους και τις μειώσεις του. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι χάρη στην ανικανότητα της κυβέρνησης πασοκ κανένα μέτρο δεν πάρθηκε για την ανάκαμψη της οικονομίας εκτός από φόρους, μειώσεις συντάξεων και μισθών και εξευτελισμό της εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι και αρκετοί σωστοί επιχειρηματίες δέχτηκαν τη σκληρότητα των μέτρων με μόνο γνώμονα ότι θα φέρουν αποτελέσματα. Κάτι που δεν έχουμε δει μέχρι τώρα. Προσωπικά οι ανοχές και οι αντοχές μου έχουν φτάσει στα όριά τους. Δεν δέχομαι να γίνω σκλάβος κανενός, ούτε και να ζω για να δουλεύω και δεν μπορώ να ανεχτώ άλλο αυτούς τους πολιτικούς. Δουλεύω επειδή μου αρέσει και για να μπορώ να επιβιώνω εγώ και οι οικογένειά μου. Με βάση αυτή τη λογική, λοιπόν, αποφάσισα όχι να παρατήσω τη ζωή μου στην τύχη, αλλά να συνεχίσω να παλεύω κοινωνικά αλλά κάνοντας παράλληλα και στροφή στην εργασία μου βαδίζοντας πλέον στον αγροτικό τομέα και συγκεκριμένα στη μελισσοκομία. Δε θα με διώξει κανένας από τη χώρα μου, να φύγουν αυτοί που την έφεραν σε αυτή την κατάσταση, που συνεχίζουν νατην συντηρούν και που δεν λένε να αλλάξουν μυαλά.

Μουσική ανάρτηση (1)

Μέσα από κάποια τραγούδια, μέσα από λίγους στίχους, πώς γίνεται και ταξιδεύεις, πώς γίνεται και σκέφτεσαι!

Σφιχταγκιαλιάσματα

Αμέσως μετά τη δήλωση περί "μακελειού" για όποιον πειράξει τον Γ. Παπανδρέου, από τον κ. Λοβέρδο, ξεκίνησε η σφαγή στο "υπέροχο" αυτό κόμμα που λέγεται ΠΑΣΟΚ.
"Το ΠΑΣΟΚ" λέει ο κ. Λοβέρδος "πρέπει να δώσει μάχη για μην γονατίσει η χώρα". Ας πει κάποιος στον υπουργό ότι το να γονατίσει η χώρα είναι βήμα μπροστά, αφού σήμερα είμαστε ξαπλωμένοι και βλέπουμε τα ραδίκια ανάποδα.

Γεια σου Ελλαδάρα με τους τεράστιους πολιτικούς σου.

Βίντεο κλιπ ή Βιβλία;

Έβλεπα προχτές στην τηλεόραση, πάνω στις τρελές βαρεμάρες, ένα τηλεπαιχνίδι ερωτήσεων. Κάποια στιγμή οι παίχτες έπρεπε να διαλέξουν την κατηγορία ερωτήσεων που ήταν μεταξύ βίντεο κλιπ και βιβλίων. Χωρίς δεύτερη σκέψη επέλεξαν να ερωτηθούν σε θέμα που αφορά το βίντεο κλιπ απορρίπτοντας με μιας τα βιβλία. Δυστυχώς, κατά τη δική μου άποψη, αυτό το συμβάν δεν είναι τυχαίο. Δείχνει κατά βάθος το επίπεδο των πολιτών, τη μόρφωσή τους, την κουλτούρα του λαού. Πιστεύω ότι όταν έρθει κάποτε η στιγμή που οι Έλληνες θα έχουν περισσότερες γνώσεις πάνω στα βιβλία από ότι στα βίντεο κλιπ τότε μόνο θα είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε αυτόν τον τόπο.

Λόγο αιφνίδιων αλλαγών που μου συμβαίνουν θα μου είναι δύσκολο για αρκετό καιρό να ασχολούμαι με το ιστολόγιο. Ετοιμάζομαι για μια μεγάλη μετακόμιση, εντός Ελλάδος αλλά αρκετά μακρυά από την Θεσσαλονίκη βαδίζοντας προς νότια. Ας ελπίσουμε ότι όλα θα πάνε καλά. Θα επανέλθω μόλις εγκατασταθώ και έχω πάλι πρόσβαση στο δίκτυο.

Δεν έχω λόγια!

Πραγματικά τα λόγια μου έχουνε τελειώσει με αυτόν τον άνθρωπο. Αυτό που έπρεπε να κάνει πριν από δυο χρόνια το κάνει σήμερα την πιο ακατάλληλη στιγμή και αφού έχει φέρει τη χώρα πιο κάτω και από τον πάτο. Τι να σκεφτόταν άραγε όταν μίλησε για δημοψήφισμα, "βρήκα τον τέλειο τρόπο να εξοντώσω μια και καλή τους Έλληνες".  Πιστεύω ότι πλέον οι εκλογές είναι κοντά όσο ποτέ.

Χρήμα και εξουσία

Το πάθος για χρήμα, αυτό το αμάρτημα που έχει κάνει όλο τον κόσμο να γυρίζει γύρω του και με τις τράπεζες και τους εκπροσώπους τους να λυσσάνε για περισσότερο κέρδος.  Κέρδος που δημιουργείται εις βάρος των χωρών, στις πλάτες εκατομμυρίων πολιτών που βρίσκονται από τη μία μέρα στην άλλη ξεκρέμαστοι, χρεοκοπημένοι, απελπισμένοι. Πραγματικά απορώ, πού μαζεύεται όλο αυτό το χρήμα. Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι και οι εταιρίες που δεν χορταίνουν με κανένα ποσό; Πολύ φοβάμαι ότι ο κόσμος μας οδεύει ολοταχώς σε μια νέα παγκόσμια κρίση με το χειρότερο σενάριο αυτό του παγκοσμίου πολέμου.

Μήπως και οι προηγούμενοι δύο ΠΠ για τους ίδιους λόγος δεν έγιναν; Η φτώχεια, η ανέχεια, η πείνα και το πάθος κάποιον καιροσκόπων για εξουσία. Τα χρήματα και η εξουσία. Δυο αλληλένδετα "αμαρτήματα". Με τα χρήματα αποκτάς εξουσία και με την κατάκτηση της εξουσία έχεις και χρήματα. Και πως γίνεται κάθε φορά που η δυστυχία χτυπά την πόρτα μιας χώρας οι φασίζουσες νοοτροπίες να ανθίζουν. Η Γερμανία, η κάτοικοι και οι κυβερνήσεις της οποίας κατακεραυνώνουν σήμερα τους "παρασιτικούς" Έλληνες, ξεκίνησε και τους δυο παγκόσμιους πολέμους με τον δεύτερο να είναι ο πιο καταστροφικός στην ιστορία του ανθρώπου. Εκατομμύρια άνθρωποι σκοτώθηκαν και ολόκληρες χώρες ισοπεδώθηκαν για το καπρίτσιο κάποιων φασιστόμουτρων να κατακτήσουν ακόμα και τα μυρμήγκια. Η Ελλάδα τελικά ίσως να είναι και από τις πιο αδικημένες χώρες αυτού του πολέμου, αφού τασσόμενη ενάντια σε αυτή την παράνοια αρίθμησε χιλιάδες θύματα και καταστροφές από τους ναζί. Και ενώ όλες οι άλλες χώρες αποζημιώθηκαν εμείς δεν αξιωθήκαμε ούτε αυτό να διεκδικήσουμε.

Ευτυχώς η δική μου η γενιά δεν έζησε τέτοιες τραγωδίες και εύχομαι ποτέ να μην τις ζήσει. Βέβαια, και για τη φτώχεια τα ίδια έλεγαν οι γιαγιάδες μας, "δεν ξέρετε εσείς οι νέοι πόσο δύσκολα ήταν στα δικά μας τα χρόνια και πόση φτώχεια υπήρχε, ποτέ να μην τη ζήσετε". Να, όμως, που έρχονται οι καιροί που θα μάθουμε και εμείς. Θυμάμαι που ο πατέρας μου μου έλεγε ιστορίες που του είχε αφηγηθεί ένας θείος του ο οποίος είχε πολεμήσει το 40' τους Ιταλούς. Εκείνη τη χρονιά είχε απίστευτο κρύο. Οι άνθρωποι ήταν στην πλειοψηφία τους μαθημένοι σε δύσκολες συνθήκες. Οι περισσότεροι έκαναν σκληρές εργασίες και είχαν συνηθίσει τις χαμηλές θερμοκρασίες, αλλά εκείνη τη χρονιά ήταν το κάτι άλλο. Στα βουνά, μάλιστα, όπου πολεμούσαν, τα φαινόμενα ήταν ακραία. Τα ρούχα του στρατού δεν επαρκούσαν, οι αρβύλες και οι κάλτσες πάγωναν και τα πόδια μελάνιαζαν. Φορούσαν όσο πιο πολλά ρούχα μπορούσαν ακόμα και αυτά των νεκρών για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Τα τρόφιμα και το νερό λιγοστά. Κάποια στιγμή έπιναν νερό από ένα ποτάμι όταν προχωρώντας λίγο πιο πάνω παρατήρησαν ότι υπήρχαν πτώματα στρατιωτών μέσα που είχαν σαπίσει. Ήταν πολύ δύσκολα αλλά πάλευαν για την ελευθερία της χώρας. Το καλύτερο, έλεγε ο θείος, ήταν αυτό με την Σ. Βέμπο. Εμείς ούτε που την ξέραμε, ούτε που είχαμε ακούσει γι αυτήν. Είχε γίνει διάσημη τραγουδώντας επαναστατικά τραγούδια. Μη νομίζετε ότι μας έδιναν θάρρος. Ούτε που έφταναν στα αυτιά μας. τα άκουσα μόνο μετά τη λήξη του πολέμου. Οι μόνοι που έπαιρναν τα πάνω τους από αυτά τα τραγούδια ήταν οι άνθρωποι που έμεναν πίσω και δεν μπορούσαν να πολεμήσουν.

Εμείς οι νεοέλληνες, με όλα τα στραβά και τα ανάποδα που έχουμε, θέλω να πιστεύω ότι ποτέ δεν θα επιτρέψουμε στο μέλλον να καλλιεργηθεί στη χώρα μας τέτοια ιδεολογία. Νομίζω ότι αγαπάμε την ελευθερία τόσο τη δική μας όσο και των άλλων εθνών και πραγματικά ώρες ώρες χαίρομαι που δεν έχουμε υιοθετήσει αυτόν τον ρομποτικό τρόπο ζωής των Γερμανών.


Φασιστική Γερμανία from Thessalotipota on Vimeo.



(Στο youtube)
http://www.youtube.com/user/thessalotipota?feature=mhee