Μέσα Μαζικής Διαστρέβλωσης!

Από πολύ νωρίς στο σχολείο μάθαμε για τις τρεις εξουσίες της δημοκρατίας, την βουλευτική, την δικαστική και την εκταλεστική. Εξουσίες που υποτίθεται ότι είναι ανεξάρτητες και ανεπιρρέαστες η μία από την άλλη, ώστε σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα να υπάρχει διαφάνεια και σωστός καταμερισμός των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων των πολιτών.

Παράλληλα με αυτές τις εξουσίες, που θεωρούνται ο θεμέλιος λίθος του πολιτεύματος, και πέρα από το μεγάλο όπλο του λαού που είναι η ψήφος, ένα από τα σημαντικότερα μέσα έκφρασης της κοινής γνώμης είναι ο Τύπος και γενικότερα τα μέσα ενημέρωσης. Δεδομένου, λοιπόν, ότι με τα μέσα ενημέρωσης μπορούν να προστατευτούν οι ελευθερίες και τα δικαιώματα των πολιτών, αλλά και η αλλόγιστη συμπερηφορά των τριών εξουσιών, δίκαια ο Τύπος και η δημοσιογραφία έχει ονομαστεί και ως η τέταρτη εξουσία και θεωρείται ο φύλακας των προηγούμενων τριών.

Εκτελεί, όμως στις μέρες μας, η δημοσιογραφία, σωστά την αποστολή της; Πολλοί δεν έχουν την πνευματικοί δυνατότητα ή εθελοτυφλούν και έτσι συνεχίζουν να παρακολουθούν με ευλάβια και μεγάλη πίστη τα όσα βλέπουν, ακούν ή διαβάζουν, από τα μέσα ενημέρωσης.

Είναι γεγονός ότι o Τύπος στις μέρες μας και με την βοήθεια της τεχνολογίας έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο, ώστε να ενημερώνει και να πληροφορεί το κοινό άμεσα και γρήγορα για γεγονότα που διαδραμματίζονται σε όλον τον πλανήτη. Έχει τη δυνατότητα να δώσει λόγο στους πολίτες και τους πολιτικούς για σχολιασμό γεγονότων ώστε να διαφωτίζονται καλύτερα κάποια θέματα και παράλληλα να ακούγονται όλες οι αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις που εκφράζουν διάφορες μερίδες ανθρώπων. Με την είσοδο και των ψηφιακών φωτογραφιών και των video, έχουν γίνει ακόμα πιο πειστικά και αδιάσυστα τα στοιχεία που παραθέτει ο τύπος και πιο εύκολη η κατανόηση των θεμάτων και προβλημάτων που προβάλονται.

Είναι, όμως, όλα τα παραπάνω ικανά να κάνουν τον Τύπο και την δημοσιογραφία αμερόλυπτο και αληθή και να ενεργεί υπέρ των πολιτών και της δημοκρατίας;

Δυστυχώς πολλά γεγονότα και αποκαλύψεις δείχνουν ότι κατά κανόνα στις μέρες μας όχι μόνο δεν είναι έτσι τα πράγματα αλλά, ο Τύπος, έχει γίνει δέσμιος της πολιτικής και εξυπηρετεί τις κομματικές ανάγκες και επιδιώξεις διαφόρων παρατάξεων και ιδεολογιών, χωρίς να κοιτάζει το όφελος της χώρας και των πολιτών. Τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και τα συμφέροντα εξουσίας, τον έχουν κάνει υπόδουλο και υποχείριό τους με αποτέλεσμα να μετατραπεί από κοινωνικός φορέας σε επιχείρηση που φροντίζει για το κέρδος του ιδιοκτήτη της. Η κριτική των δημοσιογράφων έχει πάψει να είναι επικοδομητική και λεπτομερής, αλλά έχει γίνει μονομερής και στείρα, χωρίς εκβάθινση των θεμάτων και γεγονότων και σχεδόν ποτέ δεν προτείνονται λύσεις ουσιαστικές και χρήσιμες. Πολλές φορές γίνεται υπομόχλιο των εχόντων και κατεχόντων την εξουσία, αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη και τονίζει γεγονότα δευτερευούσης σημασίας, ή εντυπωσιακής μορφής και αποκρύπτει άλλα, επείγοντα και σπουδαία. Η χειρότερη μορφή της σημερινής ειδησιογραφίας ακούει στο όνομα της τηλεόρασης. Δεν μπορούμε ποτέ να είναστε σίγουροι αν αυτό που ακούμε και βλέπουμε συμβαδίζει και με την πραγματικότητα. Η αμεσότητα και η ταχύτητα με την οποία μεταφέρονται τα νέα έχει γίνει μπουμερακ και έχουν δώσει τη θέση τους στην αναξιοπιστία και την στημένη προβολή ειδήσεων. Είναι πολύ εύκολο κάποιος να αποχαυνωθεί και να χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Μέσα σ' αυτήν την κυριαρχεία της τηλεόρασης τα άλλα μέσα ενημέρωσης έχουν χάσει την δύναμη που είχαν παλαιότερα. Οι εφημερίδες, που κάποτε ήταν ο πρωτοπόρος ειδησιογραφικός φορέας, σήμερα, εκτός λίγων εξερέσεων, είναι ένα μάτσο χαρτιά κρεμασμένα στα περίπτερα που τα συνοδεύουν ένα σορό εφτελοί περιοδικά και πολλά δισκάκια με αδιάφορο περιεχόμενο. Ακόμα και το ραδιόφωνο, το οποίο για την ελευθερία της "φωνής" του έχει περάσει από πολλές δυσκολίες, έχει γίνει μέσο αναπαραγωγής στημένων εκπομπών και ειδήσεων.

Σήμερα, αρκετά μεγάλη μερίδα του λαού έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στα μέσα ενημέρωσης, που έχει σαν αποτέλεσμα την αναζήτηση του κοινού για νέες πιο έμπιστες πηγές ειδήσεων, απόψεων και ενημέρωσης. Η είσοδος του "γρήγορου" ίντερνετ και η ευκολία πρόσβασης και προβολής, καθώς και σχολιασμού, των απόψεων που έχει ο καθένας, αλλά και των στοιχείων που μπορεί να εμφανίσει, το έχει βάλει δυναμικά στο "παιχνίδι" της ενημέρωσης. Πολλοί είναι οι επικριτές αυτού του νέου είδους προβολής γεγονότων και γνώσεων, αλλά λίγοι αυτοί που έχουν στοιχεία ενοχοποίησής του. Ο τρόπος ενημέρωσης πλέον τείνει να αλλάξει χέρια και να πάει απευθείας στο λαό με όλα τα θετικά και αρνητικά που θα προκείψουν.