Αυτοί δεν ξέρουν να ζουν!!!!

Ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να καταλάβουμε και να ξεχωρίσουμε το καλό από το κακό, το ωραίο από το άσχημο ή ακόμα το σάπιο από το υγιές (στην περίπτωση της κοινωνίας μας) είναι να είμαστε γνώστες όλων των δεδομένων ώστε να μπορούμε να συγκρίνουμε. Δηλαδή δεν γίνεται να πούμε ένα αυτοκίνητο ''ωραίο'' αν δεν έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, αν δεν υπάρχει ένα άλλο αυτοκίνητο με το οποίο να το συγκρίνουμε και να καταλήξουμε ποιο μας αρέσει. Γι' αυτόν λοιπόν τον λόγο θα ήθελα να κάνω μια μικρή περιγραφή για τον τρόπο ζωής των ανθρώπων στις ευρωπαϊκές χώρες και συγκεκριμένα στη Σουηδία την οποία ο περισσότερος κόσμο θεωρεί μια χώρα όπου οι πολίτες της δεν ξέρουν να διασκεδάζουν, δεν ξέρουν να ζουν τη ζωή τους και είναι όλοι μελαγχολικοί και καταπιεσμένοι. Πριν λοιπόν από τρία χρόνια ο κολλητός μου κατέληξε στο συμπέρασμα ότι για να κάτσεις και να εργασθείς στην Ελλάδα χρειάζονται δύο προσόντα: να είσαι τεμπέλης και τσαπατσούλης και φυσικά όσο και αν προσπαθείς πρέπει να αρκεσθείς με τα 580 ευρώ. Επειδή όμως ο Δημήτρης είχε όρεξη για δουλειά και ήθελε να αμείβεται γι' αυτό έψαξε και βρήκε δουλειά στη Σουηδία. Σήμερα, μετά από τρία χρόνια όπως είπα στα ξένα, έχει εγκατασταθεί μόνιμα πλέον εκεί, όπου δουλεύει, ζει και διασκεδάζει. Το πολιτισμικό σοκ που υπέστη τους πρώτους μήνες ανήκει στο παρελθόν όπως επίσης και η ελληνική πραγματικότητα. Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος για τον οποίο ένας Θεσσαλονικιός (κατ' επέκταση και Έλληνας) μπορεί να μαγευτεί από μια χώρα με ''ξενέρωτους''; Ποιος είναι ο λόγος που κάνει έναν άνθρωπο του φραπέ, του σουβλατζίδικου και των μπουζουκιών (όπως όλοι μας) να θέλει να παραμείνει σε μια χώρα με αλλοπρόσαλλες εποχές, με κρύο, μακριά από τους δικούς του; Η οργάνωση αυτής της χώρας τον άφησε άφωνο από την αρχή. Αφού λοιπόν πήγε στη δουλειά και του έγινε πρόσληψη έπρεπε να κάνει τα χαρτιά του για παραμονή. Σκεφτόταν τον τρόπο με τον οποίο γίνονται δεκτοί οι οικονομικοί μετανάστες στην Ελλάδα, μπαίνουν παράνομα ή παλεύουν για χρόνια ώστε να μπορούν να πάρουν την κάρτα παραμονής. Στη Σουηδία απλά χρειάστηκε να πάει σε ένα γραφείο με το χαρτί της πρόσληψης και την ελληνική ταυτότητα και αυτόματα καταχωρήθηκε στον υπολογιστή και σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες. Παράλληλα πήρε και την ταυτότητα τη σουηδική για τους μετανάστες. Αμέσως έχει δικαίωμα νοσηλείας, σπουδών και όλα όσα παρέχει το δημόσιο. Ο μισθός του είναι διπλάσιος του ελληνικού με τα προϊόντα και τις υπηρεσίες της αγοράς να είναι ίδια και πιο φθηνά απ' ότι εδώ (δεν έχουν ευρώ βλέπεις, μαλάκες είναι;). Οι δρόμοι είναι πάντα καθαροί βρέξει χιονίσει. Ο κόσμος κυκλοφορεί με τα λεωφορεία γιατί έρχονται στην ώρα τους (σταματάνε μόνο στις διαβάσεις για τους πεζούς και τα φανάρια έχουν φωτοκύτταρο για να ανάβουν πράσινο όταν αυτά περνούν). Φυσικά η κίνηση στους δρόμους είναι ανύπαρκτη και οι θέσεις πάρκινγκ είναι πολλές αλλά κυρίως γι' αυτούς που έχουν δουλειά. Ο κοκ ισχύει όχι μόνο στα χαρτιά αλλά και στην πράξη και οι αστυνομικοί είναι απλά άνθρωποι που υπηρετούν το νόμο και όχι αμόρφωτοι ουραγκοτάγκοι που ξαφνικά πήραν εξουσία. Οι δρόμοι είναι σε άριστη κατάσταση και πάντα καθαροί και οι δημόσιες υπηρεσίες δουλεύουν ρολόι χωρίς να σου σπάνε τα αρχίδια υπάλληλοι που έχουν καλοβολευτεί. Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμα για το βιοτικό τους επίπεδο αλλά δεν μπορώ γιατί μετά θα βγω έξω στη δική μας πραγματικότητα και θα φρικάρω. Αυτό που θέλω να πω κλείνοντας είναι ότι πέρα από όλα τα παραπάνω τον Δημήτρη δεν τον χάλασε καθόλου που πήγε εκεί και μάλλον ούτε η διασκέδαση ούτε η νυχτερινή ζωή του λείπει. Εσείς τι λέτε;