Κρατική Αναρχία!

Ας εξετάσουμε με λίγο πιο ψύχραιμη σκέψη τα γεγονότα των τελευταίων ημερών σχετικά με τις διαδηλώσεις και τους βανδαλισμούς και ας προσπαθήσουμε να βγάλουμε λογικά συμπεράσματα σε σχέση με το τι είναι αναρχία και ποιος αναρχικός, αλλά και ποιες είναι οι επιπτώσεις σε μια δημοκρατική κοινωνία. Ετυμολογικά, λοιπόν, η λέξη αναρχία προέρχεται από την ελληνική λέξη αρχή= εξουσία και το στερητικό α. Στην κυριολεξία αναρχία σημαίνει «χωρίς εξουσία». Ο όρος αναρχισμός είναι αρκετά παρεξηγημένος καθώς αρχικά είχε αρνητική έννοια, διότι αναρχία συνήθως σήμαινε χάος κοινωνικό, πολιτικό και όχι μόνο. «Δήλωνε» δηλαδή την αταξία ή υπήρχαν φορές που ταυτιζόταν με βομβιστικές τρομοκρατικές ενέργειες. Η σύνδεση με τη βία θεωρείται προπαγανδιστική καθώς οι μεγαλύτερες σχολές και οι μεγαλύτεροι θεωρητικοί αναρχικοί, θεωρούν τη βία όχι μόνο ακατάλληλο μέσο επιβολής αλλά επίσης την εξισώσουν με την αστική ηθική. Αναρχικός, λοιπόν, είναι αυτός που αναφέρεται στην αναρχία. Αυτός που δεν εντάσσεται σε καμιά αρχή και κανένα νόμο.

Θεωρούμε σήμερα, λοιπόν, ότι οι πράξεις καταστροφών της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας είναι πράξεις αναρχίας. Μας καταβάλει έντονη αντιπάθεια και αντιτειθόμαστε με αυτούς, που με αυτοσχέδιες βόμβες και όπλα ισοπεδώνουν καταστήματα, αυτοκίνητα και κτήρια. Άρα, ο κυρίως λόγος για τον οποίο εκφράζουμε την δυσαρέσκειά μας σε τέτοιες ενέργειες είναι η άμεση οικονομική επίπτωση που έχει ο καθένας από τις ζημιές που προκαλούνται. Ουσιαστικά, δηλαδή, από το σπάσιμο μιας τζαμαρίας ή ενός αυτοκινήτου, πλήττεται άμεσα το πορτοφόλι μας και αυτό είναι που μας κάνει πολέμιους αυτών των αντιδράσεων. Από την άλλη πλευρά, κανένας δεν στεναχωριέται όταν οι στόχοι αυτών των επιθέσεων είναι μεγαλοεταιρίες, τράπεζες και κέντρα άσκησης εξουσίας, όπως αστυνομικά τμήματα και υπουργία. Όσον αφορά τους λόγους για τους οποίους οι εξεγερθέντες προβαίνουν σε τέτοιου είδους αντιδράσεις, θα έλεγα ότι βρίσκουν πάνω κάτω σύμφωνους τους περισσότερους εκ των πολιτών. Τέτοιοι λόγοι μπορεί να είναι η υπερβολική άσκηση εξουσίας, η καταπάτηση των δικαιωμάτων των πολιτών από από τους ασκούντες την εξουσία, η υπερβολική οικονομική και κοινωνική καταπίεση των λίγων προς τους πολλούς και γενικώς η έντονη δυσαρέσκεια της μεγαλύτερης μάζας των ανθρώπων από τους έχοντες και κατέχοντες οικονομική δύναμη αλλά και διοικητικά αξιώματα. Ακόμα, αντιδρούμε έντονα σε κάθε περίπτωση ανθρώπινης απώλειας ή τραυματισμού που μπορεί να προκληθεί από τέτοια συμβάντα. Άρα, συμπερασματικά, παραδεχόμαστε ότι το πρόβλημά μας σε γεγονότα βίας και καταστροφών, δηλαδή αναρχισμού, είναι, όχι οι λόγοι για τους οποίους ξεκίνησαν(τουλάχιστον τις περισσότερες φορές) αλλά το ότι οι στόχοι και οι πληγέντες είμαστε και εμείς οι ίδιοι, κυρίως οικονομικά και σε κάποιο βαθμό και με τραυματισμούς ανθρώπων.

Από την άλλη μεριά έχουμε την έννομη τάξη, μια δημοκρατική κυβέρνηση η οποία προσπαθεί με την θεσμοθέτηση και κύρωση νόμων και διατάξεων να επιβάλει και να δημιουργήσει ένα καθεστώς ισότητας και δημοκρατίας μεταξύ των πολιτών. Σκοπός του κράτους είναι η ίση μεταχείριση και ειρηνική συμβίωση των πολιτών, χωρίς την οικονομική και πνευματική εξαπάτηση κανενός. Άλλωστε στη δημοκρατία, η ελευθερία και τα δικαιώματα του κάθε ανθρώπου φτάνουν και σταματάνε εκεί που ξεκινά η ελευθερία του άλλου. Μήπως, όμως, στην περίπτωση της ελληνικής πραγματικότητας δεν συμβαίνει επουδενή κάτι τέτοιο; μήπως, όταν η εφορία κατακλέβει τους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες με παράλογους φόρους και τα χρήματα αυτά τα χρησιμοποιούν όχι προς όφελος του κράτους αλλά για προσωπικό όφελος του κάθε υπουργού, είναι ίδιο με το να σου σπάσουν την τζαμαρία του καταστήματος; μήπως, όταν οι εργαζόμενοι επί χρόνια πληρώνουν ασφάλειες αλλά τα ταμεία είναι καταχρεωμένα από κακές διαχειρίσεις και κλεψιές, είναι ίδιο με το να σου ληστεύουν το σπίτι ή το μαγαζί; μήπως με το να υπάρχει κάκιστο οδόστρωμα και απούσα τροχαία, με αποτέλεσμα να γίνονται δεκάδες ατυχήματα είναι ίδιο και χειρότερο με τους τραυματισμούς από τις διαδηλώσεις; ή νομίζουμε ότι με την απαράδεκτη εκπαίδευση και ασυδοσία των αστυνομικών δεν έχουμε ένα είδος αυταρχισμού και αναρχίας με τραγικά αποτελέσματα; και ακόμα δεν νομίζεται ότι με την κατάντια των "νόμιμων" κυβερνήσεων έχει καταργηθεί η ελευθερία σκέψης και έκφρασης από την έλλειψη παιδείας αλλά και την επιβολή τους από τα μέσα ενημέρωσης; δεν νομίζεται ότι καθημερινά έχουμε τεράστιου οικονομικού είδους απώλειες αλλά και απώλειες σε ανθρώπινες ζωές από τα δεκάδες σκάνδαλα που γίνονται; είναι πασιφανές και μια μικρή ματιά αν ρίξουμε σε νοσοκομεία, υπουργία, εφορία, πολεοδομία, αστυνομία και τροχαία, δήμους αλλά και σε όποιον τομέα και να δούμε, ότι είναι διεφθαρμένος και μάλιστα με την ανέχεια του κράτους.

Άρα, είναι ολοφάνερο ότι οι επιπτώσεις από μια καταστροφική διαδήλωση, όσο δυσάρεστη κι αν μας είναι, είναι πολύ λιγότερες από της σημερινές συνθήκες διακυβέρνησης που επί χρόνια μας κλέβουν και μας λεηλατούν. Αποδεικνύεται ότι οι οικονομικές, πνευματικές και ψυχολογικές ζημίες είναι πολύ πιο άμεσες και μεγαλύτερες με την νόμιμη μορφή τους.

Αν, λοιπόν, μας ενοχλούν μία φορά τα συμβάντα αναρχίας, τότε θα έπρεπε να έχουμε εξοργιστεί με τον τρόπο που κυβερνιόμαστε εδώ και 20 χρόνια. Γιατί αν πληρώνουμε μια φορά για τις καταστροφές, τότε πληρώνουμε εκατό στον κρατικό μηχανισμό που διοικούν οι λίγοι.

Πριν φτάσουμε σε μη αναστρέψιμα αποτελέσματα, σε καταστάσεις που θα έχουν τραγικές συνέπειες, νομίζω ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να κάνουμε κάθαρση του πολιτικού συστήματος και εφαρμογή των νόμων. Σίγουρα δεν θεωρώ λύση την εκλογή του άλλου ακόμα πιο σάπιου κόμματος, που καραδοκούν σαν κοράκια να πάρουν την κυβέρνηση της χώρας και να μας αποταλειώσουν!