Τρίτη 18 Αυγούστου 2009
Δήμος Μούτσης-Μια φυσαρμόνικα που κλαίει!
Τελικά ευτυχώς που στην Ελλάδα υπήρχαν "κάποτε" άνθρωποι με πραγματικό ταλέντο και αγάπη για τη μουσική και μας κληροδότησαν κάποια απίστευτα τραγούδια. Λέω "κάποτε" διότι σήμερα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, αδυνατώ να βρω τραγουδιστές ή συγκροτήματα που να με εκπλήσσουν και να με συγκινούν με τα τραγούδια τους βγάζοντας παράλληλα κάποια ξεχωριστά δικά τους μηνύματα μέσα από το στίχο και τη μουσική τους. Σήμερα ο λόγος για ένα φανταστικό τραγούδι, ίσως το κορυφαίο του, από τον Δήμο Μούτση . Ο στίχος επίκαιρος όσο ποτέ με πολλαπλά μηνύματα που αγγίζουν εύστοχα την κοινωνία του σήμερα. Η μουσική του, κάπως μελαγχολική, εμφανώς ακολουθεί το παράπονο του τραγουδιστή για την εικόνα της κοινωνίας και των ανθρώπων!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν πειράζει, μπορείς να αρκεστείς πια σε κάτι που το λένε θόρυβο.
ΑπάντησηΔιαγραφήγεια σου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι, ένας μεγάλος καλλιτέχνης, ένας μεγάλος συνθέτης.
Από τους λίγους, με σημαίνοντες στοίχους, ευαίσθητους, κοινωνικούς.
Έχεις δίκιο πράγματι, πρέπει να ψάξεις πολύ για να βρεις κάτι καλό,
Βλέπεις, ενώ είμαστε σε μια ισοπεδωτική εποχή που θα έπρεπε ως αντιστάθμιζα να παράγει δυνατά τραγούδια, συμβαίνει το αντίθετο.
Υπάρχει τελικά μια κουλτούρα στη μουσική σκηνή μας, όπου ό λόγος είναι ένας στείρος καταγγελτισμός, άκομψος και πολλές φορές απωθητικός, και η μουσική χωρίς συνθετική έμπνευση.
Σίγουρα υπάρχουν παιδιά αξιόλογα, μπάντες δυνατές, αλλά σε μια άνευρη και φτωχή σκηνή, χάνονται όλοι.
Το τραγούδι που επέλεξες, φοβερό
Τα λέμε
μάλιστα έιναι και απόμακρος με πολύ μικρή δημοσιότητα παρά το κολοσιαίο έργο του, άνετα στέκεται δίπλα σε χατζηδάκη, θεοδωράκη, μακρόπουλο, μικρούτσικο και ξεπερνά κατά πολύ και τον σαβόπουλο
ΑπάντησηΔιαγραφήAlbus Genius
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι άλλο θόρυβο! Για να πω την αλήθεια τον Μούτση μου τον θύμησες εσύ στην προηγούμενη ανάρτησή σου και έτσι βρήκα αυτό το φοβερό τραγούδι!
AlexMil
Πραγματικά αυτό που λες για την ισοπεδωτική εποχή που ζούμε, πράγμα που θα έπρεπε να φέρνει ακόμα καλλίτερα τραγούδια, το έχω σκεφτεί πολλές φορές και μου κάνει εντύπωση που αντί για την καλλίτερη μουσική εμείς έχουμε χειρότερη! Αλήθεια ποιος ο λόγος που η μουσική είναι τόσο στείρα στις μέρες μας ενώ υπάρχει τόσο πολύ υλικό;
Tyler Durden
Μέχρι χτες αν μου τα έλεγες αυτά θα σου έλεγα ότι είσαι υπερβολικός. Όταν άκουσα τα τραγούδια του εκτός του ότι κάποια από αυτά ενώ τα ήξερα δεν γνώριζα ότι είναι δικά του, άκουσα και κάποια άλλα που όπως αυτό που έβαλα που μου έκαναν μεγάλη εντύπωση. Πραγματικά είναι από τους μεγάλους του είδους και όντως με πολύ μικρή δημοσιότητα!
Γειά σου newton! Συγχαρητήρια για την ανάρτηση!!! Σπουδαίος καλλιτέχνης και άνθρωπος ο Μούτσης που διαθέτει αυτό το σπάνιο για το είδος στοιχείο που τονίζει και ο tyler: τη σπάνια έως καθόλου, εμφανισή του στα ΜΜΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο αγαπημένο μου από τα τραγούδια του είναι εκείνο που τραγουδάει ο Μητσιάς σε ποίηση Σεφέρη: "Κι' αν ο αγέρας φυσά δεν μας δροσίζει".
ΥΓ: Αναφέρω και κάτι που μπορεί να έχει τη σημασία του. Ο Δήμος Μούτσης κατάγεται από παλιά αριστοκρατική (τον όρο τον βάζω όχι με την έννοια του χρήματος αλλά της κουλτούρας και της καλλιέργειας)οικογένεια της Αθήνας.
Newton,καλησπερα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και δεν γνωριζω ολο το μουσικο του εργο, ο Μουτσης ειναι απο τους λιγους καλλιτεχνες που δε κουραζουν
κανοντας μαρκετινγκ του εαυτου τους, ουτε απο αυτους που αναλωνονται σε καναλια και εκπομπες 'περι ανεμων & υδατων'...
Ενα αλλο ενδιαφερον θεμα που θετεις (μαλλον ειναι γενικη η απορια) αφορα την ισοπεδωτικη εποχη μας,που δυστυχως δε φαινεται να συντελει στη δημιουργια καλυτερων τραγουδιων..Εσυ πως το εξηγεις;
Elva
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροφανώς υπάρχουν αρκετοί τραγουδιστές και συγκροτήματα που μπορούν και γράφουν καλή μουσική αλλά είτε μένουν στην αφάνεια είτε απορροφώνται από το μάρκετινγκ και τα στάνταρτ της μουσικής αγοράς.
Για παράδειγμα οι "ονειράμα" αποτελούνται από μουσικούς (οι τρεις εξ αυτών, για τον τραγουδιστή έχω αντίθετη γνώμη) με ταλέντο, φοβερή σκηνική παρουσία και μουσική παιδεία. Παρόλα αυτά η μουσική βιομηχανία τους έβαλε σε ένα λούκι παραγωγής στημένων άθλιων τραγουδιών και σε ένα αναμάσημα παλιών "επιτυχιών", που αποφέρουν, όμως, χρήματα, όπου είναι και ο μοναδικός στόχος.
Newton ο Μούτσης είναι πράγματι ένας μεγάλος συνθέτης της ελληνικής μουσικής. Δεν θεωρώ "θυρύβους" τα σημερινα ακούσματα. Τουλάχιστον όχι όλα. Κάθε εποχή με τα τραγούδια της και σήμερα υπάρχουν αξιόλογα κομμάτια. Διαφορετικός ο τρόπος έκφρασης, διαφορετικο το μαρκετινγκ, διαφορετικές και οι απαιτήσεις αυτών που αποφασίζουν για την προώθηση της μουσικής (ανάλογα με το είδος βέβαια).
ΑπάντησηΔιαγραφή