Αχ, Ελλάδα!

 
Θέλω εδώ και καιρό να γράψω για το θέμα των νέων μέτρων που μας ήρθαν καρφωτά στα οπίσθιά μας, αλλά το θεωρώ τουλάχιστον ειρωνικό να προσπαθώ να πετύχω κάτι γράφοντας σε ένα ιστολόγιο που το διαβάζουν δέκα άτομα. Να προσπαθώ να πετύχω κάτι μόνο με τα λόγια, εναντίον σε κάτι που είναι δρομολογημένο και σίγουρο ότι θα συμβεί. Πιστεύω ότι στη δεδομένη στιγμή ή το βουλώνεις και τρως το παλούκι ή κατεβαίνεις στις διαδηλώσεις και διαμαρτύρεσαι και πάλι δεν κερδίζεις τίποτα.

Πήρα ένα φίλο μου που έχει πάει σε άπειρες πορείες να τον ρωτήσω αν θα πάει στη διαδήλωση, αλλά βλέπετε λίγο το ότι μεγάλωσε, λίγο βαρέθηκε, μένει και στην Κατερίνη και του πέφτει κάπως δύσκολο. "Θα πάω για τρέξιμο στο γήπεδο του Πιερικού" μου λέει. "Γιατί ρε μάλαξ" του λέω "έλα να σε κυνηγήσουν οι μπάτσοι, το ίδιο είναι"

Σήμερα η μέρα ήταν υπερβολικά δύσκολη και το τελευταίο που θα ήθελα να κάνω είναι να τρέχω σε πορείες και να φωνάζω. Να φωνάξω για ποιο πράγμα; ενάντια σε μια κυβέρνηση που πήρε 46% στις εκλογές; ενάντια σε μια κυβέρνηση που την ψήφισε ο λαός γιατί τον έπεισε ότι "λεφτά υπάρχουν"; ενάντια σε μια κυβέρνηση που αντί να τα πάρει από εκείνους που τα έκλεψαν και να τους χώσει στη φυλάκα, βρήκε τρόπο να στραγγίξει τους φτωχούς πολίτες. Ε, όχι. Τώρα να τους λουστούμε και να πληρώσουμε με την ελπίδα να βγούμε από το βούρκο και να μην αφήσουμε να μας ξανακλέψουν.

Πιστεύω ότι όλα όσα γίνονται σήμερα και όσα θα επακολουθήσουν (για τις πορείες και τα λοιπά εννοώ) θα έχουν πολύ σύντομα τέλος. Άκουσα προχτές κάποιον τύπο -ξένος ήταν, δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομά του, αλλά κάτι σε οικονομολόγο μου έκανε- που έλεγε για την ψυχολογία του κόσμου σε τέτοιες περιπτώσεις. Τα μέτρα, είπε, καλά έκανε το πασοκ και άργησε να τα βγάλει. Άφησε πρώτα τον κόσμο να "ψηθεί", να καταλάβει ότι είμαστε στο χείλος του γκρεμού, να αισθανθεί ότι κινδυνεύουμε και ότι πρέπει κάτι να γίνει για να σωθούμε. Έπειτα βγήκε βρώμα ποια θα είναι περίπου αυτά τα μέτρα και τέλος με μια κίνηση ματ τα ανακοινώνουν. Μετά από λίγο καιρό θα βγουν και κάποια άλλα λίγο πιο χαλαρά. Με άλλα λόγια ο τύπος έλεγε ότι πρέπει το καυλί να μας το χώσουν σιγά σιγά και με βαζελίνη ώστε να την βγάλουμε με έναν πόνο. Η ψυχολογία του κοπαδιού, λέω εγώ. Το ξέραν πολύ καλύτερα από εμάς για το τι θα επακολουθήσει και έχουν προβλέψει κάθε κίνηση, του λαού και δική τους. Μετά από κάνα μήνα θα συνηθίσουμε στη φυτοζωή μας και θα λέμε "τι να κάνουμε τώρα, έγινε", και να δείτε που θα μας αρέσει κιόλας. Δόξα τα λεφτά, θεό έχουμε, αυτός δεν φορολογήθηκε.