Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

Κοκορομαχίες


Όλα ξεκίνησαν πριν από δυο χρόνια όταν ένας φίλος μου άρχισε να με ψήνει να πάω να μείνω στο χωριό που μένει και το οποίο είναι λίγα χιλιόμετρα έξω από την Θεσσαλονίκη. Βέβαια, το να βρεις να νοικιάσεις σπίτι σε χωριό δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα . Έτσι, έπρεπε να περάσει ένα εξάμηνο για να "αδειάσει" κάποιο το οποίο θα μας στέγαζε για τον επόμενο ενάμιση χρόνο. Η στιγμή, λοιπόν, είχε φτάσει και για πέμπτη φορά στη ζωή μου έπρεπε να μετακομίσω. Εγώ ήμουν μες την χαρά, είχα αρχίσει να ονειρεύομαι μπαξέδες και κοτέτσια, βόλτες με τα ποδήλατα και ήσυχα απογεύματα με καφέ στο μπαλκόνι απολαμβάνοντας την ηρεμία και τα χρώματα του χωριού.


Οι καιροί, δυστυχώς, από τότε άλλαξαν. Τα πράγματα ήρθαν τα πάνω κάτω τόσο στον εργασιακό μου τομέα όσο και στον οικογενειακό. Από τη μια η αλλαγή δουλειάς, η έδρα της οποίας είναι σε σημείο ακόμα πιο μακρυά από την προηγούμενη, και από την άλλη η εγκυμοσύνη της γυναίκας μου ήταν αρκετά να με κάνουν να αποφασίσω για την έκτη μετακόμισή μου και να επιστρέψω στα "πάτρια" εδάφη μου και στο κέντρο της πόλης. Ο Γολγοθάς μου, λοιπόν, μόλις άρχισε και για δυο βδομάδες θα πρέπει να πάρω φωτιά και μεταφέρω ολόκληρο νοικοκυριό (ας είναι καλά η μεταφορική που θα μεταφέρει τα βαριά αντικείμενα), να αλλάξω το τηλέφωνο (που σημαίνει ότι θα μείνω χωρίς διαδίκτυο ένα μήνα), ΔΕΗ και όλα τα σχετικά που πρέπει να γίνουν.


Ας αφήσω, όμως , τις μετακομίσεις και ας μπω στο θέμα της ανάρτησης. Έλεγα στην αρχή του κειμένου ότι είχα αρχίσει να ονειρεύομαι κοτέτσια και μπαξέδες και, άμα βάλω κάτι στο μυαλό μου δεν σταματάω αν δεν το πραγματοποιήσω. Έτσι, μετά την πάροδο ενός εξαμήνου είχα στίσει τον μπαξέ και έπειτα από ένα τρίμηνο έφτιαξα και ένα μικρό κοτέτσι. Αγόρασα καμιά δεκαριά κότες και μαζί μου έδωσαν και δύο κοκοράκια. Πολλοί μου έλεγαν ότι έπρεπε να πάρω τον έναν κόκορα γιατί θα μάλωναν μεταξύ τους και ο δυνατότερος θα απομόνωνε τον άλλον. Στην πραγματικότητα όντως ο ένας κάποια στιγμή έγινε ο αρχηγός, όντας πιο αναπτυγμένος και βαρύς κατάφερε να κυριαρχήσει αλλά σε καμιά περίπτωση δεν έδιωξε τον άλλον, απλά τον έκανε να ξεχάσει το σεξ! -Η παρουσία του κόκορα είναι πολύ σημαντική στο κοτέτσι γιατί προστατεύει τις κότες, διατηρεί την τάξη και παρέχει το σημαντικότερο ζωώδες ένστικτο, το σεξ-. Από μικρά, λοιπόν, τα τάιζα , τα πότιζα και φρόντιζα για την καθαριότητά τους καθώς οι κότες είναι τρομερά βρόμικες. Που να το φανταζόμουν ότι θα δενόμουν τόσο με ζώο που δεν είναι σκύλος ή γάτα αλλά, κότα. Έπειτα από λίγο καιρό άρχισαν να έρχονται και τα πρώτα αυγά και μέσα σε έξι μήνες είχα καθημερινά 5-8 ολόφρεσκα αβγουλάκια ακόμα και μέσα στο χειμώνα. Δυστυχώς η μετακόμιση αυτόματα σήμαινε ότι θα έπρεπε να αποχωριστώ από τα πτηνά μου και να τα μεταφέρω σε άλλο, ασφαλή περιβάλλον. Υποψήφιο καινούριο "σπίτι" το, τεράστιο, μετά αυλής, κοτέτσι κάποιου φίλου,  εδώ στο χωριό, το οποίο φιλοξενεί ήδη 2 κόκορες και καμιά 25αριά κότες.


Σε πρώτη φάση έπρεπε να πιάσω τα πτηνά και να δέσω τα πόδια τους ώστε να μπορέσω να τα μεταφέρω μέσα σε τελάρα με το αυτοκίνητο. Αυτό, φαινομενικά δείχνει να είναι εύκολο. Αυτά τα πτηνά είχαν εξοικειωθεί με την παρουσία μου, αφού τρώγανε μέσα από τη χούφτα μου σχεδόν κάθε πρωί, οπότε σκέφτηκα ότι θα ξεμπερδέψω γρήγορα. Μάλλον όμως, λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο. Μόλις μπήκα μέσα και άρχισα να τις κυνηγάω πήραν χαμπάρι ότι κάτι δεν πάει καλά και έκαναν σαν μανιασμένες. Μετά από μια ώρα και πολύ τρέξιμο και αφού ψοφήσαμε άνθρωποι και πτηνά, κατάφερα να τα πιάσω όλα. Τα έβαλα στα τελάρα και πήγα στο καινούριο τους σπίτι. Εκεί με περίμενε άλλη μια έκπληξη που δεν είχα σκεφτεί. Οι υπάρχοντες δύο κόκορες είχαν ήδη χωρίσει την αρχηγία και απολάμβαναν τους καρπούς της. Με την έλευση των δυο νέων, είδα το μάτι τους ότι γυάλισε. Μόλις βάζω τον πρώτο, τον δυνατό, μέσα χωρίς καθυστέρηση ο άλλος αρχηγός έρχεται κατά πάνω του. Φουντώνουν και οι δυο τα φτερά γύρω από το λαιμό του και αρχίζει η κοκορομαχία (αυτό το σημείο, που είναι και το καλύτερο δεν σκέφτηκα να το τραβήξω βίντεο). Μετά από σκληρή μάχη ράμφος με ράμφος ο "δικός μου" παρόλο που ήταν κουρασμένος από το κυνηγητό που του είχα ρίξει εγώ προηγουμένως για τον πιάσω, αναδεικνύεται νικητής και περήφανος κακαρίζει. Ο άλλος παραγκωνίζεται και κάνει στην άκρη. Την ίδια στιγμή που γινόταν η μάχη, εγώ έβαλα μέσα και τον δεύτερο ο οποίος παρακολουθούσε ατάραχος. Η ώρα του όμως είχε φτάσει γιατί πλέον κρινόταν η θέση για τον δεύτερο μέσα στο κοτέτσι. Και σε αυτή την περίπτωση ο παλιός αρχηγός χάνει τον αγώνα και το κύρος του. Τέλος ο παλιός δεύτερος στην ιεραρχία ορμάει στον δεύτερο δικό μου προσπαθώντας να τον πιάσει κουρασμένο. Δυστυχώς για αυτόν δεν έχει τόση δύναμη ώστε να κερδίσει και ο δικός μου τον παίρνει στο κυνήγι.


Κάπου εδώ τελειώνουν οι κοκορομαχίες τελειώνει και η δική μου περιπέτεια στο χωριό. Από αύριο ξεκινάνε καινούριες στο λαβύρινθο της πόλης!



7 σχόλια:

  1. Οι κοτούλες είναι αξιαγάπητα ζωάκια και δεν είναι τυχαίο ότι το όνομα τους το χρησιμοποιούμε για να χαρακτηρίσουμε και κάποιους ανθρώπους μερικές φορές ;-) Καλή επάνοδο εύχομαι, έλα και εσύ στη πόλη να δεις τη γλύκα. Είμαστε πολλοί εδώ, θα υποφέρουμε παρέα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χαχαχαχαχα! Οι κόκκορες παντού ιδιοι! χαχαχαχαχααχαχα, ποιος θα δείξει ανώτερος απο τον άλλο! Τι πλάκα που είχαν...
    Ελα κουράγιο...όλα καλά θα πάνε!
    Εδώ θα είμαστε και θα σε περιμένουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. χαχαχα! είσαι απίθανος!!!!


    Βέβαια, γίνονται κ ωραία σουπίτσα ή κρασάτος [καλά μη βαράς... :))]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο Καλλικράτης κ α ι στα κοτέτσια ένα πράμα... χαχαχα!

    Επανήλθα γιατί πολύ με άρεσε η όλη φάση... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. anidifranco
    Ε, καλά δεν είμαι και παιδί της επαρχίας να μην ξέρω τι γίνεται στην πόλη.
    Όσο για τις κότε, πλάκα έχουνε όπως όλα τα ζώα αρκεί να τα μάθεις καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. kariatida62
    Οι κόκορες και οι άνθρωποι θα έλεγα, ποιος θα δείξει ανώτερος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. JamanFou
    Χαχα, και εμένα μου αρέσει κρασάτος αλλά ποιος τον σφάζει πες μου.
    Λες από τις κότες να σκέφτηκαν τον καλλικράτη; Και εμένα μου άρεσε ιωάννα αλλά στο μπαλκόνι διαμερίσματος δεν χωράνε κότες :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...