Μουσική Παιδεία!

Διασκέδαση, παρηγοριά, συντροφιά, κουλτούρα, μετάδοση μηνυμάτων και απόψεων, είναι κάποιοι από τους λόγους για τους οποίους όλοι οι άνθρωποι είναι ακροατές κάποιου είδους μουσικής και που επιλέγουν τα τραγούδια που ακούνε. Είναι αξιοσημείωτο, θα έλεγα, που στο πεντάγραμμο υπάρχουν μόνο δώδεκα νότες, αλλά με βάση αυτές έχουν γραφτεί άπειρα τραγούδια και έχουν δημιουργηθεί δεκάδες είδη μουσικής. Μουσική που στα αυτιά κάποιων μπορεί να ακούγεται σαν ηχορύπανση για κάποιους άλλους είναι διασκέδαση. Κι όμως, φίλοι μου, η μουσική είναι μία. Μπορεί κάποιος να χάνεται στο άκουσμα της πανδαισίας των ήχων και των εναλλαγών της κιθάρας του Hentrix και κάποιος άλλος να διασκεδάζει με τις απλούστατες συγχορδίες των Πυξ-Λαξ ή κάποιος να σιγοτραγουδάει Θεοδωράκη ενώ άλλος να σβήνει τον καημό του με Τερζή . Θα μου πείτε "γούστα είναι αυτά" και ως ένα σημείο το καταλαβαίνω.

Ποια όμως είναι η διαφορά που κάνει ένα τραγούδι να διαφέρει και να ξεχωρίζει;

Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι τα περισσότερα τραγούδια σήμερα είναι προϊόντα και κατασκευάσματα της βιομηχανίας της μουσικής. Τα δημιουργούν δηλαδή άνθρωποι οι οποίοι χωρίς κανένα συναίσθημα, χωρίς κανένα βίωμα προσωπικό, σαν ρομποτικές μηχανές εργοστασίου βασιζόμενοι πάνω σε κάποια κοινωνικά μοντέλα, τα οποία τείνουν να γίνουν παγκοσμίως τα ίδια, κατασκευάζουν τα τραγούδια που ακούγονται σήμερα. Όπως, λοιπόν, και σε ένα εργοστάσιο παραγωγής, για παράδειγμα αυτοκινήτων, το αντικείμενο περνάει από διάφορες φάσεις κατασκευής μέχρι να ολοκληρωθεί και να βγει στην αγορά, έτσι κατασκευάζονται και τα τραγούδια. Ο στιχουργός πρώτα θα "εφεύρει" τους στίχους του τραγουδιού. Θα σκεφτεί ποιες είναι αυτές οι έννοιες που έχουν πέραση (αγάπη, έρωτας, φιλία κτλ), θα κάνει μια ωραία ομοιοκαταληξία και με ένα "πιασάρικο" ρεφρέν οι στίχοι μας είναι έτοιμοι και προπαντός εύκολοι. Κατόπιν, σειρά παίρνει η μουσική. Κάποιος που γνωρίζει από νότες θα πάρει τους στίχους, θα σκεφτεί την μελωδία και τον ρυθμό του τραγουδιού και θα γράψει τη μουσική του κομματιού. Μετά θα γίνει και η ενορχήστρωση ώστε να πάρει πνοή το τραγούδι. Τέλος, το κερασάκι στην τούρτα θα το βάλει ο χορογράφος, όπως συνηθίζεται τελευταία, ο οποίος θα προσπαθήσει να αποπροσανατολίσει το αυτί μας να να κρατήσει σε εγρήγορση το μάτι μας.

Έτσι γίνονται τα περισσότερα τραγούδια σήμερα.

Αυτές τις μπούρδες μας ταΐζουν και ο φτωχός και δίχως μουσική παιδεία εγκέφαλός μας τις τρώει μονομιάς. Θα πρέπει να καταλάβουμε τι πάει να πει ποζεριά στο τραγούδι και τι τραγούδι που μιλάει μέσα μας. Ποζεράδικο τραγούδι είναι αυτό που κατασκευάζεται με τον τρόπο που προανέφερα ή όταν αυτός που το δημιουργεί γράφει ακατάσχετες αερολογίες που ποτέ δεν είχε ζήσει.

Το γνήσιο αυθεντικό τραγούδι βγαίνει μέσα από την ψυχή του καλλιτέχνη. Οι στίχοι του είναι βγαλμένοι μέσα από τη ζωή του, τις δυσκολίες της, τα εμπόδια, τους έρωτες, τις αγάπες, τις παρέες του αλλά και τα ερεθίσματα που παίρνει από την κοινωνία στην οποία ζει. Το ίδιο συμβαίνει, βέβαια, και με την μουσική. Η έκφραση συναισθημάτων, η προσπάθεια μετάδοσης των σκέψεων και του τρόπου με τον οποίο βλέπει και βιώνει τον κόσμο ο μουσικός και η ανάγκη να εξωτερικεύσει των ψυχικό του κόσμο γίνονται μέσα από την μουσική. Σε ποιον δεν έχει συμβεί να ακούσει ένα τραγούδι με ξενόγλωσσο στοίχο, από τον οποίο δεν καταλαβαίνει λέξη, αλλά η μουσική του να τον μαγέψει και μαζί της να ταξιδεύει και το μυαλό δημιουργώντας μέσα του τους δικού του στίχους

Δεν θα φλιαρήσω άλλο με τις θεωρίες μου περί μουσικής γιατί νομίζω ότι δεν θα σταματήσω ποτέ, άλλωστε υπάρχουν πολλοί, πιο ειδικοί από εμένα πάνω στο θέμα. Απλά θα αναρτήσω παρακάτω δυο τραγούδια ώστε να δώσω βάσει, κατά κάποιο τρόπο, στα λεγόμενά μου.

Για να είμαι ξεκάθαρος το πρώτο θα είναι με Ελληνικούς στίχους, έτσι για το καταλάβουμε καλύτερα και το δεύτερο ξενόγλωσσο...

απολαύστε τα!

Εντάξει και ένα τρίτο, φτιάχτηκα τώρα:)