Θεσσαλοτίποτα Geographic-Πελαργοί

Την Πέμπτη που μας πέρασε, το απόγευμα, πριν πάω σπίτι μου λέει ένας φίλος να περάσω από το δικό του πρώτα να πιούμε κάνα κρασάκι να τα πούμε κιόλας και μετά να φύγω. Τι το ήθελα;

Από το πρώτο ποτήρι άρχισα να αισθάνομαι ζεστός. Η ιδέα μου θα είναι, σκέφτηκα, και έβαλα ένα ακόμα και έπειτα ένα τρίτο. Ε, αυτό ήταν. Όχι, δεν μέθυσα αλλά ήμουν σίγουρος ότι ανέβασα πυρετό. Είχα πραγματικά πάνω από δεκαετία να πάθω κάτι τέτοιο. Σηκώθηκα άρον άρον και έφυγα για το σπίτι όπου μόλις έφτασα κατέρρευσα. Δεν μπορούσα να πάρω κάποιο φάρμακο γιατί με το ποτό που είχα πιει δεν θα έκανε δουλειά, οπότε αρκέστηκα στο να κοιμηθώ μπας και συνέλθω. Την άλλη μέρα το πρωί τα πράγματα ήταν χειρότερα. Ο πυρετός καλά κρατούσε, όλο το σώμα μου ήταν πιασμένο, οι αμυγδαλές μου (η πηγή του κακού) πρησμένες και το βασικότερο δεν είχα κοιμηθεί καθόλου καλά. Όλη η Παρασκευή μέχρι και το Σάββατο το πρωί που έπρεπε να πάω στη δουλειά ήταν λίγο μαρτύριο και περίμενα πως και πως να έρθει το απόγευμα του Σαββάτου ώστε να ξεκουραστώ και να συνέλθω. Ευτυχώς σήμερα μετά από πολλές ώρες ξάπλα, κάτι παυσίπονα τύπου ασπιρίνης και κάτι ειδικά φάρμακα για γαργάρες για τις αμυγδαλές ξύπνησα περδίκι!

Τώρα θα μου πείτε, που κολλάνε όλα αυτά με τον τίτλο της ανάρτησης; Στο γεγονός ότι μετά από τόσες ώρες κουράς και ανάρρωσης μόνος στο σπίτι (η γυναίκα όπως σχεδόν πάντα στη δουλειά τα σκ) καθόμουν και χάζευα αυτά τα τεράστια πουλιά τους πελαργούς, τα οποία κατά περιόδους έκαναν κάτι χαμηλές πτήσεις και περνούσαν σχεδόν από δίπλα από το μπαλκόνι του σπιτιού. Προχτές ένα πέρασε ξυστά από την οροφή του αυτοκινήτου μου. Βλέπετε είναι μεγάλα και δυσκολεύονται να πάρουν ύψος. Τις φωλιές τους ως γνωστόν τις κάνουν πάνω στις κολώνες τις ΔΕΗ σε κάτι ειδικά ξύλα που έχει βάλει ο δήμος σαν βάση. Έτσι κάθε χρόνο έρχονται στο χωριό, φτιάχνουν τις φωλιές τους, γεννούν τα μικρά τους και μόλις αρχίσει να φεύγει το καλοκαίρι την κοπανάνε. Πάντως στο βιντεάκι που τράβηξα δεν ξέρω τι είναι πιο εντυπωσιακό, οι πελαργοί ή το ηλιοβασίλεμα;