Δύο κόσμοι

Αγαπητοί μου μπλογκοφίλοι, γεια σας!

Έπειτα από δεκαπέντε περίπου μέρες αποχής -σχεδόν πλήρους, όμως- από το διαδίκτυο, καταφέρνω να βρω λίγο χρόνο να γράψω κάποια πράγματα. Για να πω την αλήθεια βρίσκομαι λίγο "έξω από τα νερά μου" και δεν είμαι σίγουρος για το τι και το πως ακριβώς πρέπει να γράψω από αυτά που βλέπω και ακούω. Για ένα πράγμα μόνο είμαι σχεδόν βέβαιος, ότι η κοινωνία μας είναι χωρισμένη σε δύο διαφορετικούς κόσμους.

Από τη μία, η ψηφιακή πλευρά της στην οποία υπάρχει ένα μικρό μόνο ποσοστό των πολιτών της χώρας. Η σύνδεση των ανθρώπων μέσω του διαδικτύου. Οι ανταλλαγές απόψεων, γνώσεων, εμπειριών και ειδήσεων μέσα από μια άλλη διάσταση. Άνθρωποι, κυρίως, οργισμένοι για αλλαγή. Αλλαγή πολιτική και κοινωνική. Ενημερώνονται, μαθαίνουν, αγωνιούν, διαλέγονται. Προσπαθούν με οποιονδήποτε τρόπο να διαδώσουν τις σκέψεις τους και τα συναισθήματά τους. Γνωρίζουν τι δεν πάει καλά σε αυτή τη χώρα αλλά δεν ξέρουν πως ακριβώς να το διορθώσουν. Κάποιοι πιστεύουν ακόμα στους παλιούς πατροπαράδοτους τρόπος αντίστασης, αλλά τελικά θα καταλάβουν ότι κάτι τέτοιο είναι αδιέξοδο στις μέρες μας.

Από την άλλη, η αναλογική πλευρά της, που είναι οι άνθρωποι που αγνοούν παντελώς των ψηφιακό κόσμο, παρόλο που ανάμεσά τους ζουν και τα άτομα αυτού. Η δύναμη της κατ' ιδίαν επαφής, οι αμπελοφιλοσοφίες, οι συζητήσεις του καφενείου, η ενημέρωση από τα μμε, η αποχαύνωση, η έλλειψη πηγών εμπλουτισμού των γνώσεων. Άνθρωποι φοβισμένοι, ίσως ακόμα και με την ιδέα μήπως γυρίσουμε στα παλιά τα χρόνια της φτώχειας. Από μόνοι τους είναι αδύνατο να κάνουν οποιαδήποτε επανάσταση, παρά μόνο παρακολουθούν τα γεγονότα. Είναι όμως έτοιμοι να στηρίξουν τα δίκαια των νέων ανθρώπων, αυτών που πραγματικά χτυπήθηκαν από την κρίση και όχι των χαραμοφάιδων κρατικοδίαιτων τεμπελχανάδων. Άνθρωποι που δυστυχώς είναι πιασμένοι στα δίχτυα της παραενημέρωσης της τηλεόρασης, αλλά που στις μέρες μας έχουν καταλάβει ότι κάτι πηγαίνει πολύ στραβά.

Κάποια γρήγορα συμπεράσματα είναι ότι, καταρχήν είναι πολύ δύσκολο να δώσεις σε πολλούς συνανθρώπους μας να καταλάβουν τι συμβαίνει και πως σκέφτεσαι. Είναι δύσκολο να βγάλεις από το μυαλό τους  το ναρκωτικό που λέγεται τηλεόραση. Είναι σχεδόν απίθανο για τους περισσότερους να διεκδικήσουν δυναμικά τα δικαιώματά τους.
Από την άλλη, αυτές τις μέρες κατάλαβα ότι δυστυχώς ακόμα και τα μπλογκς έχουν ξεφύγει ως ένα βαθμό σε ένα παιχνίδι κινδυνολογίας. Δεν θέλω να αδικήσω ούτε να κατηγορήσω κάποιο ιστολόγιο, απλά νομίζω ότι πρέπει να σταματήσουμε κινούμαστε γύρω από φαινόμενο κρίση και τις επιπτώσεις που φέρνει και να εστιάσουμε στο πως θα βγούμε από αυτήν και πως θα ξαναχτίσουμε γερά θεμέλια για τη χώρα μας.

Τέλος, έχει γίνει πλέον ολοφάνερο ότι η Ελλάδα βάση του μνημονίου που έχει υπογράψει έχει ξεπουληθεί για τα επόμενα χρόνια στο ΔΝΤ. Δυστυχώς η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διάλεξε τον πιο βολικό τρόπο για τους Αμερικανούς και τους υπόλοιπους δανειστές όχι μόνο για να πάρουν τα χρήματά τους αλλά και να μπορούν να εκμεταλλευτούν τα πλούτη της χώρας μας, όπως τα πετρέλαια του Αιγαίου. Δυστυχώς το ΠΑΣΟΚ αρχίζει να φαντάζει στα μάτια μου τελείως ανίκανο, αλλά τώρα πλέον είναι νομίζω "αργά για δάκρυα"!