Πρόσεχε τους τρόπους σου

Οι δυο φίλοι, όπως πολλές φορές στο παρελθόν, καθόντουσαν στο μπαλκόνι και απολάμβαναν τον καλοκαιρινό ουρανό, όπου, σαν σε φωτογραφία τραβηγμένη από τηλεσκόπιο, έκανε ορατά όλα τα άστρα. Από την άλλη, η θέα της πόλης που χάριζε το διαμέρισμα του τρίτου ορόφου, συνδυάζοντας αρμονικά την θάλασσα  μπροστά τους και το δάσος αριστερά και δεξιά σε συνάρτηση με την φωτισμένη βραδινή μεγαλούπολη, ήταν το τέλειο φυσικό χαλαρωτικό φάρμακο. Σχεδόν σε κατάσταση νιρβάνα, με κόπο μετακινούσαν τα κεφάλια τους από τον ουρανό στον ορίζοντα εστιάζοντας ανάμεσα από τις γλάστρες με τα δεντράκια που υπήρχαν παντού τριγύρω στο χώρο και έπειτα ξανακοιτούσαν ψηλά.

Επικρατούσε νεκρική σιγή εκείνη τη βραδιά και η απαλή νυκτερινή αύρα τραβούσε μαζί της την ανυπόφορη ζέστη που είχε δημιουργήσει ο ήλιος κατά τη διάρκεια της ημέρας. Η απόλυτη χαλάρωση μετά από μια κουραστική εβδομάδα, γεμάτη σκληρή δουλειά σε σωματικό και πνευματικό επίπεδο.

Βυθισμένοι κυριολεκτικά σε δυο καρέκλες από καλάμια, και ένα τραπεζάκι με γυάλινη τάβλα που πάνω του είχε ένα μικρό φορητό υπολογιστή που έπαιζε, ασύνδετα, τραγούδια αγαπημένων τους τραγουδιστών. Από τον Dylan γυρνούσε σε Marley και έπειτα Johnny Cash. Σχεδόν, είχαν απαρνηθεί τον ελληνικό στοίχο διότι, πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων, η ελληνική σκηνή δεν είχε να τους προσφέρει και πολλά. Με πολύ ψάξιμο, βέβαια, κατά διαστήματα "ανακάλυπταν" κάποια νέα ή και παλαιά (που έτυχε να μην είχαν ακούσει) τραγούδια που τους έκαναν εντύπωση, αλλά κατά βάση η ξένη μουσική ήταν η μεγάλη πηγή τροφοδοσίας. Δίπλα στο υπολογιστή υπήρχαν, πλην από δυο γεμάτα, αρκετά αδειανά μπουκάλια μαύρης μπίρας, που έδειχναν σαφώς ότι εδώ και αρκετή ώρα είχαν καταναλώσει σεβαστή ποσότητα αλκοόλ.

Ο Μάνος σήκωσε το μπουκάλι με την μπίρα του για να πιει όση είχε απομείνει, όταν ο Παναγιώτης, έπειτα από αρκετή ώρα ξεκίνησε να μιλάει.

Δεν ήταν περίεργο που για μεγάλο διάστημα δεν ακουγόταν ούτε ψίθυρος. Το έκαναν πολλές φορές όταν ήταν κουρασμένοι ή όταν ήθελαν να απολαύσουν βραδιές γαλήνης σαν και αυτήν. Όταν, όμως, ξεκινούσαν τη συζήτηση τα πράγματα άλλαζαν τροπή. Οι διάλογοί τους ήταν βγαλμένοι θαρρείς από άλλο κόσμο. Μέσα από τις συζητήσεις του αναζητούσαν την αλήθεια και την προσωπική τους ανάπτυξη μέσω της απόλυτης ειλικρίνειας μεταξύ τους. Τίποτα δεν κρατούσαν μυστικό, ακόμα και τις πιο περίεργες σκέψεις τους και τις πιο απίθανες ιδέες τους. Βάση στην ιδεολογία τους ήταν το να λένε τα πάντα για το τι γνωρίζουν και τι έμαθαν από αυτά που είδαν, τι σκέφτονται και πως πρέπει να κινούνται στην κοινωνία. Ένας απόλυτα απελευθερωμένος διάλογος χωρίς παρεξηγήσεις, δίχως προσβαλλόμενους, δίχως μυστικά και κυρίως με ανοιχτά τα αυτιά και το μυαλό όταν μιλάει ο άλλος. Πολλές φορές τους έπαιρνε μέρες να καταλήξουν σε κάποιο συμπέρασμα. Έπαιρναν τους προβληματισμούς μαζί τους και τους επεξεργάζονταν μέχρι να έρθει η ώρα να ξανανοίξουν το θέμα.

Ο Μάνος επέστρεψε από το ψυγείο που είχε πάει να πάρει μια ακόμα μπίρα, διακόπτοντας τον Παναγιώτη που μόλις είχε ξεκινήσει να μιλάει.

Μάνος: Λοιπόν, τι έλεγες;


Παναγιώτης: Έλεγα για τον αδιέξοδο διάλογο που είχα πάλι με τους γονείς μου χτες το βράδυ.

Μ: Πάλι μαλώσατε; τι έγινε αυτή τη φορά; ποιο ήταν το "μήλο της έριδός σας";

Π: Το "μήλο" το φάγαμε κυριολεκτικά κάπου στη μέση της συζήτησής μας, μάλλον του καβγά μας, διότι προσπαθώντας να τους εξηγήσω της απόψεις μου αλλάξαμε θέμα και αρχίσαμε να συζητάμε για την αλόγιστη συμπεριφορά μου και τον τρόπο με τον οποίο μιλάω σε αυτούς αλλά και γενικότερα.

Μ: Με λίγα λόγια, από όσο σε ξέρω, που σε ξέρω καλά, άρχισες πάλι να φωνάζεις και να εκνευρίζεσαι προσπαθώντας να τους πείσεις με τα επιχειρήματά σου ότι έχεις δίκαιο. Γνωστό το θεατρικό και πολυπαιγμένο!

Π: Μη γίνεσαι είρωνας, αφού ξέρεις την κατάσταση. Οι δικοί μου μπορεί να είναι σπουδαγμένοι και να το παίζουν άνετοι και κουλ αλλά όταν τους λέω εγώ κάτι, ότι κι αν είναι αυτό, κλείνουν τα αυτιά τους. Κυριολεκτικά, δεν ακούν αυτά που τους λέω απλά προσπαθούν να μου μεταφέρουν τα δικά τους τα οποία εγώ έχω ακούσει με προσοχή και έχω κατανοήσει απόλυτα και έχω βγάλει τα συμπεράσματά μου. Αυτοί όμως τίποτα, έχουν το αλάθητο.

Μ: Και φυσικά, αφού εσύ δεις ότι ο διάλογος οδεύει να μετατραπεί σε δυο μονολόγους, αρχίζεις να βράζεις.

Π: Ακριβώς αυτό έγινε εχτές με τη διαφορά ότι φούντωσα νωρίς και ξαφνικά ξεχάσαμε το αρχικό μας θέμα και αρχίσαμε να μιλάμε για εμένα και τον τρόπο που συμπεριφέρομαι. Χάσαμε, δηλαδή, το δάσος βλέποντας τον θάμνο.

Μ: Και τι ακριβώς εμπεριείχε ο θάμνος, ρε φίλε;

Π: Ένα ποταμό συμβουλών από τους δικού μου για την ανάρμοστη συμπεριφορά μου. Ότι, λένε, με αυτόν τον τρόπο δεν μπορώ να πείσω κανέναν, ακόμα κι αν έχω δίκαιο. Άκου να δεις, δεν βλέπουν τα όσα λέω αλλά το πως τα λέω. Τι σημασία έχει δηλαδή ο τρόπος όταν δεν βλέπεις την ουσία. Αραδιάζω ένα σορό αποδείξεων και στοιχείων για να καταλάβουν το λάθος τους και αυτοί μου λένε για τον τρόπο. Δηλαδή, έχουν κατανοήσει αυτά που λέω και κόλλησαν στις φωνές μου; Ή μήπως δεν προσπάθησαν καν να τα ακούσουν; Μια φορά μόνο ας έδιναν βάση στο λόγο μου και θα έβλεπαν ότι, ασχέτως του τρόπου μου, έχω δίκαιο. Τότε θα καταλάβαιναν και το λάθος τους. Αυτοί όμως αρπάζονται από το πρώτο δευτερόλεπτο και μόνο που λέω "μα τι είναι αυτά που λέτε".

Μ: Άκουσε φίλε μου. Δεν τίθεται κανένα ζήτημα για το ότι η ουσία τελικά βρίσκεται στο τί είναι αυτό που λες. Συζητάμε κάτι γιατί ουσιαστικά θέλουμε μέσα από άπειρες πληροφορίες, απόψεις και εμπειρίες να βρούμε την σχετική αλήθεια. Πέρα από αυτό όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς στολίδια. Το θέμα όμως, δυστυχώς, είναι ότι όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν τις ίδιες αντιδράσεις. Καλύτερα, όλοι έχουν και διαφορετικές. Μην βλέπεις εμένα που σε αφήνω να ωρύεσαι όταν προσπαθείς να εξηγήσεις κάτι. Και εγώ έχω τις ανοχές μου, απλά είναι μεγάλες και επιπλέον έχω μάθει να κοιτάζω λίγο βαθύτερα από την συσκευασία με την οποία καλύπτονται ενίοτε τα λόγια. Οι άλλοι όμως μπορούν; Φαντάσου τα λόγια που λες στους γονείς σου σαν ένα εμπόρευμα και τον τρόπο σου σαν το μεταφορικό μέσο. Πολλές φορές όσο καλό κι αν είναι το εμπόρευμα όταν το μέσο που το μεταφέρεις είναι σαράβαλο και βρώμικο, κινδυνεύεις ή να το χάσεις στο δρόμο ή να το βρομίσεις και αυτό. Αλλά ακόμα και αν φτάσει στον προορισμό του, ο πελάτης θα στραβώσει μόνο από την όψη του οχήματος. Αν το όχημα είναι καλό τότε το εμπόρευμα και σκάρτο να είναι μπορεί να πουληθεί, οι πολιτικοί κάτι τέτοιο δεν κάνουν;. Εσύ, λοιπόν, που διαθέτεις τον αποδεδειγμένα αληθή λόγο, αν πραγματικά θέλεις να εξηγήσεις στον άλλον το λάθος του και όχι να κάνεις επίδειξη γνώσεων, δεν έχεις παρά να προσαρμόσεις τον τρόπο σου.