Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010

Πρόσεχε τους τρόπους σου


Οι δυο φίλοι, όπως πολλές φορές στο παρελθόν, καθόντουσαν στο μπαλκόνι και απολάμβαναν τον καλοκαιρινό ουρανό, όπου, σαν σε φωτογραφία τραβηγμένη από τηλεσκόπιο, έκανε ορατά όλα τα άστρα. Από την άλλη, η θέα της πόλης που χάριζε το διαμέρισμα του τρίτου ορόφου, συνδυάζοντας αρμονικά την θάλασσα  μπροστά τους και το δάσος αριστερά και δεξιά σε συνάρτηση με την φωτισμένη βραδινή μεγαλούπολη, ήταν το τέλειο φυσικό χαλαρωτικό φάρμακο. Σχεδόν σε κατάσταση νιρβάνα, με κόπο μετακινούσαν τα κεφάλια τους από τον ουρανό στον ορίζοντα εστιάζοντας ανάμεσα από τις γλάστρες με τα δεντράκια που υπήρχαν παντού τριγύρω στο χώρο και έπειτα ξανακοιτούσαν ψηλά.

Επικρατούσε νεκρική σιγή εκείνη τη βραδιά και η απαλή νυκτερινή αύρα τραβούσε μαζί της την ανυπόφορη ζέστη που είχε δημιουργήσει ο ήλιος κατά τη διάρκεια της ημέρας. Η απόλυτη χαλάρωση μετά από μια κουραστική εβδομάδα, γεμάτη σκληρή δουλειά σε σωματικό και πνευματικό επίπεδο.

Βυθισμένοι κυριολεκτικά σε δυο καρέκλες από καλάμια, και ένα τραπεζάκι με γυάλινη τάβλα που πάνω του είχε ένα μικρό φορητό υπολογιστή που έπαιζε, ασύνδετα, τραγούδια αγαπημένων τους τραγουδιστών. Από τον Dylan γυρνούσε σε Marley και έπειτα Johnny Cash. Σχεδόν, είχαν απαρνηθεί τον ελληνικό στοίχο διότι, πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων, η ελληνική σκηνή δεν είχε να τους προσφέρει και πολλά. Με πολύ ψάξιμο, βέβαια, κατά διαστήματα "ανακάλυπταν" κάποια νέα ή και παλαιά (που έτυχε να μην είχαν ακούσει) τραγούδια που τους έκαναν εντύπωση, αλλά κατά βάση η ξένη μουσική ήταν η μεγάλη πηγή τροφοδοσίας. Δίπλα στο υπολογιστή υπήρχαν, πλην από δυο γεμάτα, αρκετά αδειανά μπουκάλια μαύρης μπίρας, που έδειχναν σαφώς ότι εδώ και αρκετή ώρα είχαν καταναλώσει σεβαστή ποσότητα αλκοόλ.

Ο Μάνος σήκωσε το μπουκάλι με την μπίρα του για να πιει όση είχε απομείνει, όταν ο Παναγιώτης, έπειτα από αρκετή ώρα ξεκίνησε να μιλάει.

Δεν ήταν περίεργο που για μεγάλο διάστημα δεν ακουγόταν ούτε ψίθυρος. Το έκαναν πολλές φορές όταν ήταν κουρασμένοι ή όταν ήθελαν να απολαύσουν βραδιές γαλήνης σαν και αυτήν. Όταν, όμως, ξεκινούσαν τη συζήτηση τα πράγματα άλλαζαν τροπή. Οι διάλογοί τους ήταν βγαλμένοι θαρρείς από άλλο κόσμο. Μέσα από τις συζητήσεις του αναζητούσαν την αλήθεια και την προσωπική τους ανάπτυξη μέσω της απόλυτης ειλικρίνειας μεταξύ τους. Τίποτα δεν κρατούσαν μυστικό, ακόμα και τις πιο περίεργες σκέψεις τους και τις πιο απίθανες ιδέες τους. Βάση στην ιδεολογία τους ήταν το να λένε τα πάντα για το τι γνωρίζουν και τι έμαθαν από αυτά που είδαν, τι σκέφτονται και πως πρέπει να κινούνται στην κοινωνία. Ένας απόλυτα απελευθερωμένος διάλογος χωρίς παρεξηγήσεις, δίχως προσβαλλόμενους, δίχως μυστικά και κυρίως με ανοιχτά τα αυτιά και το μυαλό όταν μιλάει ο άλλος. Πολλές φορές τους έπαιρνε μέρες να καταλήξουν σε κάποιο συμπέρασμα. Έπαιρναν τους προβληματισμούς μαζί τους και τους επεξεργάζονταν μέχρι να έρθει η ώρα να ξανανοίξουν το θέμα.

Ο Μάνος επέστρεψε από το ψυγείο που είχε πάει να πάρει μια ακόμα μπίρα, διακόπτοντας τον Παναγιώτη που μόλις είχε ξεκινήσει να μιλάει.

Μάνος: Λοιπόν, τι έλεγες;


Παναγιώτης: Έλεγα για τον αδιέξοδο διάλογο που είχα πάλι με τους γονείς μου χτες το βράδυ.

Μ: Πάλι μαλώσατε; τι έγινε αυτή τη φορά; ποιο ήταν το "μήλο της έριδός σας";

Π: Το "μήλο" το φάγαμε κυριολεκτικά κάπου στη μέση της συζήτησής μας, μάλλον του καβγά μας, διότι προσπαθώντας να τους εξηγήσω της απόψεις μου αλλάξαμε θέμα και αρχίσαμε να συζητάμε για την αλόγιστη συμπεριφορά μου και τον τρόπο με τον οποίο μιλάω σε αυτούς αλλά και γενικότερα.

Μ: Με λίγα λόγια, από όσο σε ξέρω, που σε ξέρω καλά, άρχισες πάλι να φωνάζεις και να εκνευρίζεσαι προσπαθώντας να τους πείσεις με τα επιχειρήματά σου ότι έχεις δίκαιο. Γνωστό το θεατρικό και πολυπαιγμένο!

Π: Μη γίνεσαι είρωνας, αφού ξέρεις την κατάσταση. Οι δικοί μου μπορεί να είναι σπουδαγμένοι και να το παίζουν άνετοι και κουλ αλλά όταν τους λέω εγώ κάτι, ότι κι αν είναι αυτό, κλείνουν τα αυτιά τους. Κυριολεκτικά, δεν ακούν αυτά που τους λέω απλά προσπαθούν να μου μεταφέρουν τα δικά τους τα οποία εγώ έχω ακούσει με προσοχή και έχω κατανοήσει απόλυτα και έχω βγάλει τα συμπεράσματά μου. Αυτοί όμως τίποτα, έχουν το αλάθητο.

Μ: Και φυσικά, αφού εσύ δεις ότι ο διάλογος οδεύει να μετατραπεί σε δυο μονολόγους, αρχίζεις να βράζεις.

Π: Ακριβώς αυτό έγινε εχτές με τη διαφορά ότι φούντωσα νωρίς και ξαφνικά ξεχάσαμε το αρχικό μας θέμα και αρχίσαμε να μιλάμε για εμένα και τον τρόπο που συμπεριφέρομαι. Χάσαμε, δηλαδή, το δάσος βλέποντας τον θάμνο.

Μ: Και τι ακριβώς εμπεριείχε ο θάμνος, ρε φίλε;

Π: Ένα ποταμό συμβουλών από τους δικού μου για την ανάρμοστη συμπεριφορά μου. Ότι, λένε, με αυτόν τον τρόπο δεν μπορώ να πείσω κανέναν, ακόμα κι αν έχω δίκαιο. Άκου να δεις, δεν βλέπουν τα όσα λέω αλλά το πως τα λέω. Τι σημασία έχει δηλαδή ο τρόπος όταν δεν βλέπεις την ουσία. Αραδιάζω ένα σορό αποδείξεων και στοιχείων για να καταλάβουν το λάθος τους και αυτοί μου λένε για τον τρόπο. Δηλαδή, έχουν κατανοήσει αυτά που λέω και κόλλησαν στις φωνές μου; Ή μήπως δεν προσπάθησαν καν να τα ακούσουν; Μια φορά μόνο ας έδιναν βάση στο λόγο μου και θα έβλεπαν ότι, ασχέτως του τρόπου μου, έχω δίκαιο. Τότε θα καταλάβαιναν και το λάθος τους. Αυτοί όμως αρπάζονται από το πρώτο δευτερόλεπτο και μόνο που λέω "μα τι είναι αυτά που λέτε".

Μ: Άκουσε φίλε μου. Δεν τίθεται κανένα ζήτημα για το ότι η ουσία τελικά βρίσκεται στο τί είναι αυτό που λες. Συζητάμε κάτι γιατί ουσιαστικά θέλουμε μέσα από άπειρες πληροφορίες, απόψεις και εμπειρίες να βρούμε την σχετική αλήθεια. Πέρα από αυτό όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς στολίδια. Το θέμα όμως, δυστυχώς, είναι ότι όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν τις ίδιες αντιδράσεις. Καλύτερα, όλοι έχουν και διαφορετικές. Μην βλέπεις εμένα που σε αφήνω να ωρύεσαι όταν προσπαθείς να εξηγήσεις κάτι. Και εγώ έχω τις ανοχές μου, απλά είναι μεγάλες και επιπλέον έχω μάθει να κοιτάζω λίγο βαθύτερα από την συσκευασία με την οποία καλύπτονται ενίοτε τα λόγια. Οι άλλοι όμως μπορούν; Φαντάσου τα λόγια που λες στους γονείς σου σαν ένα εμπόρευμα και τον τρόπο σου σαν το μεταφορικό μέσο. Πολλές φορές όσο καλό κι αν είναι το εμπόρευμα όταν το μέσο που το μεταφέρεις είναι σαράβαλο και βρώμικο, κινδυνεύεις ή να το χάσεις στο δρόμο ή να το βρομίσεις και αυτό. Αλλά ακόμα και αν φτάσει στον προορισμό του, ο πελάτης θα στραβώσει μόνο από την όψη του οχήματος. Αν το όχημα είναι καλό τότε το εμπόρευμα και σκάρτο να είναι μπορεί να πουληθεί, οι πολιτικοί κάτι τέτοιο δεν κάνουν;. Εσύ, λοιπόν, που διαθέτεις τον αποδεδειγμένα αληθή λόγο, αν πραγματικά θέλεις να εξηγήσεις στον άλλον το λάθος του και όχι να κάνεις επίδειξη γνώσεων, δεν έχεις παρά να προσαρμόσεις τον τρόπο σου.

19 σχόλια:

  1. Είχες υπ'όψιν σου όταν έγραφες όλα τούτα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @kariatida62
    Δεν καταλαβαίνω την ερώτηση, λείπει ένα "τι" στην αρχή μήπως;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το βασικό πρόβλημα που προκύπτει είναι ότι συνήθως μας ενδιαφέρει να αποδείξουμε στον άλλο κάτι, εδώ και τώρα. Το αν έχω δίκιο ή όχι σε ένα θέμα μπορεί να εξεταστεί και τώρα και μετά και οποτεδήποτε. Επίσης μπορεί η εξέτασή του να μη χωράει στο μέσο χρόνο μιας συζήτησης. Ένα κλασσικό παράδειγμα είναι η απόδειξη συλλογισμών και τα βήματα που οδηγούν στην απάντηση ενός προβλήματος. Ξέρεις πόσο καιρό μπορεί να πάρει σε κάποιους να τα καταλάβουν;

    Αυτό δημιουργεί το νέο είδος ευφυίας για το οποίο μίλησες στο μπλογκ της Καρυατιδας. Στον τρόπο με τον οποίο μεταδίδουμε μία πληροφορία ωστε αυτή τελικά να μπορεί να γίνει κατανοητή και να αρχίσει η κουβέντα επί της ουσίας της πληροφορίας. Δε θέλω να σε απογοητεύσω αλλά το πρόβλημα για το οποίο μιλάς είναι πάρα πολύ μεγάλο και αποτελεί το επίκεντρο πολλών θεωριών, η κλασσικότερη των οποίων είναι η Θεωρία της Πληροφορίας. Πολλά από αυτά τα προβλήματα δεν έχουν λυθεί ακόμη, συνεπώς για την ώρα αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να εξασκηθείς στην ψυχραιμία...

    Αυτό προσπαθώ κ εγώ, όχι πάντα με επιτυχία... :)

    Συνεπώς ...χαλλλαραααάα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νομίζω το παράδειγμα με το μεταφορικό μεσο και το εμπόρευμα τα λέει όλα. Εκτός από την ουσία μετράει και το περιτύλιγμα. Αυτό ισχύει σαν γενικός κανόνας. Τα ίδια λέω και σε φίλους που ψάχνουν δουλειά για παράδειγμα. "μπορεί να έχετε καλές τεχνικές γνώσεις, αλλά πρέπει να τις πουλήσετε και έχετε μόνο 1 ώρα σε μία συνέντευξη". Το ίδιο δεν συμβαίνει και στο φλερτ με το αντίθετο φύλο; Μπορεί να πεθαίνεις για κάποια και μία λάθος κίνηση να "στραβώσει" τα πάντα και την επόμενη να είναι με κάποιον που θα νοιάζεται πολύ λιγότερο ή και καθόλου.

    Γενικά πρέπει να έχουμε ένα τρόπο ανάλογα με το τι θέλουμε να "πουλησουμε". Κάθε φορά αυτό θα πρεπει να προσαρμόζεται, αλλά είναι απαραίτητο να έχουμε "τρόπους". Οχι ότι θα πετύχουμε σίγουρα, αλλά έχουμε αυξημένες πιθανότητες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όλα στη ζωή μας πια χρειάζονται την κατάλληλη συσκευασία... Έτσι και το πλασάρισμα των ιδεών/απόψεών μας -κάτι καθόλου εύκολο αν δεν είσαι προσαρμοστικός, υπομονετικός, πειστικός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @CsLaKoNaS
    Καταρχήν προσωπικά τάσσομαι με την άποψη του τρόπου, του Μάνου, δηλαδή, στην ιστορία.

    Για είμαι ξεκάθαρος, την όλη φάση του τι λέω και πως το λεω την είχαμε ξεκινήσει με κάποιον άσπονδο φίλο που έλεγε συνέχεια "άκουγε αυτά που λέω, όχι το πως τα λέω" και κάναμε άπειρες συζητήσεις για αυτό. Τελευταία είδα και εσένα σ κάποια σχόλια να λες πάνω κάτω τα ίδια και μου θύμησες αυτόν τον φίλο. Συμφων΄ότι η ουσία τελικά βρίσκεται στο τι λες αλλά είναι εποικοδομητικό μόνο αν έχεις το κατάλληλο άτομο απέναντί σου. Σε άλλη περίπτωση πρέπει να έχεις και τον τρόπο.

    "Πολλές φορές τους έπαιρνε μέρες να καταλήξουν σε κάποιο συμπέρασμα. Έπαιρναν τους προβληματισμούς μαζί τους και τους επεξεργάζονταν μέχρι να έρθει η ώρα να ξανανοίξουν το θέμα." Αυτό για το έγραψα ακριβώς για τον λόγο που αναφέρεις... "Επίσης μπορεί η εξέτασή του να μη χωράει στο μέσο χρόνο μιας συζήτησης."

    Συναισθηματική Νοημοσύνη E.Q., σε αυτό αναφέρεσαι;

    Τέλος αν πρόσεξες στο κείμενο προσπάθησα να βγάλω και ένα άλλο νόημα, για το πως ακριβώς κατα τη γνώμη μου θα ήταν οι πιο απελευθερωμένες συζητήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @NdN
    Εγώ βλέπω από τη δουλειά μου ότι πιο πολύ τελικά μετράει το πως θα πεις κάτι παρά το τι θα προσφέρεις τελικά. Δυστυχώς και εγώ βρίσκομαι στα άτομα υψηλού εκνευρισμού. Ανάβω στο δευτερόλεπτο
    και χάνω τον άλεγχο και κάπου εκεί χάνω το παιχνίδι. Άσχετα αν μετά από ένα λεπτό τα ξεχνάω όλα
    Καλά για τις γυναίκες άστο, μιλάμε για το χάος :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @JamanFou
    * Η συναισθηματική νοημοσύνη (emotional intelligence) αναφέρεται στην ικανότητα του ατόμου να αναγνωρίζει και να κατανοεί τα συναισθήματα τόσο τα δικά του όσο και των άλλων, να τα χειρίζεται αποτελεσματικά και να δημιουργεί διαρκώς κίνητρα για τον εαυτό του.
    * Σύμφωνα με τον Dr. Goleman, ένα άτομο με μέτριο IQ και υψηλό ΕQ μπορεί να είναι περισσότερο πετυχημένο από ένα ιδιαίτερα ευφυές άτομο, αρκεί να καλλιεργήσει τη συναισθηματική του νοημοσύνη!
    ------------------------------------
    Αν και τίποτα νομίζω ότι δεν μπορεί να αποδειχτεί ακόμα, διάβασέ το έχει ενδιαφέρον.

    http://zlatis.blogspot.com/2008/10/eq.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ποιόν αλλά ταιριάζει και το τι!!! Συμφωνώ μ'όσα γράφεις και μ'όσα σχολιάζεις στους φίλους...βιάζομαι όμως και δεν έχω χρόνο να σου καταθέσω και τις δικές μου σκέψεις πάνω στον τρόπο επικοινωνίας, θα χάσω το πλοίο!
    Φιλιά πολλά και με τις γυναίκες νάσαι πάντα χαλαρός και ευγενικός έτσι όπως ακριβώς είσαι και μαζί μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλησπέρα,(καλως ήρθα...και εντάξει μη το κάνετε θέμα δε θέλω ροδοπέταλα και κόκκινα χαλιά)!!
    Στο θέμα της εγγραφής!! Σίγουρα ο τρόπος που θα αναπτύξεις και θα παραθέσεις τις απόψεις σου είναι σημαντικός αλλά οσο και φανφάρες να πεις όταν οι θέσεις σου είναι λανθασμένες δε μπορώ να δεχτώ οτι θα πείσεις κανέναν!!

    Επίσης συνήθως σε μια συζήτηση ξεκινάς σε ήπιους τόνους(γιατί ειναι ακόμα συζητηση), στη συνέχεια αρχίζουν να ανεβαίνουν οι τόνοι (καυγάς) και στη συνέχεια παθαίνεις φαρυγγιτιδα και 3 μερες αφωνία (μαλλιοτράβηγμα γερό) απο τις τσιρίδες!!
    Τι να κάνουμε ειμαστε μεσογειακοι λαοί...παίρνουμε ευκολα φωτιά!! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @kariatida62
    Σκςφτόμουν κάποιον γνωστό μου αλλά την αφορμή μου την έδωσε ο Λάκωνας.

    Καλά να περάσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Εύη
    Χαχα, εντάξει και μόλις ήμουν έτοιμος να το πάω στο καθαριστήριο το χαλί.

    "όταν οι θέσεις σου είναι λανθασμένες" Εγώ προσωπικά δεν ξέρω πότε μια θέση είναι σωστή η όχι. Θέλει πολύ σκέψη και συζήτηση κάτι για πεις ότι είναι το σωστό. Γιαυτό παντα π΄ρπει να κρατάμε πισινές και να εκφράζουμε την αμφιβολία όσο σίγουροι κι αν νομίζουμε ότι είμαστε.

    Όσο για την συζήτηση, πως ξεκινάει και πως καταλήγει την απάντηση την έχει διατυπώσει σωστά ο Τολστόι
    '' Συμβαίνει ν' ανοίγει μια συζήτηση μεταξύ δύο ατόμων, που τους απασχολούν κοινά ζητήματα. Όσο η κουβέντα παρατείνεται, τόσο ο ένας απομακρύνεται από τον άλλον, μέχρι του σημείου ο καθένας να συνειδητοποιήσει ότι δε μιλάει πια, αλλά κάνει κήρυγμα με αποδέκτη τον ίδιο του τον εαυτό, ενώ, κάνοντας το ίδιο, ο συνομιλητής του δεν τον ακούει! Οι άνθρωποι , όταν αρχίζουν να συζητάνε, μοιάζουν μ' αυτό το παιχνίδι με τα αυγά -Πάρτε δυο αυγά, βάλτε τα παράλληλα κι αφήστε τα να τσουλήσουν προς τα κάτω σε μια κεκλιμένη επιφάνεια. Στην αρχή θα πηγαίνουν δίπλα δίπλα, αλλά μετά, το καθένα θα πάει εκεί που τον πάει η μύτη του''

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @akrat
    Αχα, αχα
    Θείε σαΐνι έχουμε πρόβλημα :)

    Καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Κατ' αρχάς ας αφήσουμε την EQ παράτερα. Δεν είμαι υποστηρικτής της άλλωστε.

    Σε μία κλασσική συζήτηση σημασία έχουν 4 παράγοντες.

    1. Αν εχεις καταλάβει εσύ ο ίδιος τι θέλεις να πεις.

    2. Αν έχεις καταλάβει τι θέλει να πει ο άλλος.

    3. Αν μπορείς να προβλέψεις την προδιάθεση που έχει ο άλλος απέναντί σου.

    4. Αν έχεις διάθεση να μιλήσεις για να πείσεις τον άλλο ή απλά για να προσπαθήσετε από κοινού να καταλήξετε κάπου.

    Αυτά τα 4 σε συνδιασμό με το γενικότερο επίπεδο και των δύο συνομιλητών μπορούν ίσως να ορίσουν το επίπεδο της κουβέντας που μπορεί να γίνει, το πόση ώρα μπορεί να κρατήσει κλπ κλπ.

    Τώρα και βέβαια ο τρόπος που λες κάτι είναι μέσα στη ρητορική σου δεινότητα. Οι ρήτορες εξασκούνται κατά βάση στον τρόπο και όχι στο τι λένε.

    Τώρα σημασία έχει πάντα να μπορείς να καταλάβεις ποιον έχεις απεναντί σου και να συνειδητοποιείς πρωτίστως αν και κατά πόσο έχει νόημα να τον ακούσεις. Αν έχει νόημα να υποστείς τις αναποδιές του.

    π.χ. σε ό,τι αφορά το Νίκο Δήμου μπορούμε όλοι να συμφωνήσουμε ότι είναι εγωπαθής. Γνωρίζοντάς το όμως αυτό. μπορείς να φιλτράρεις τα ψίγματα εγωισμού και να φτάσεις σε πολύ ενδιαφέρουσες, καθαρές ιδέες και απόψεις. Και αυτό έχει νόημα για μένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @CsLaKoNaS

    "1. Αν εχεις καταλάβει εσύ ο ίδιος τι θέλεις να πεις."
    Να σου πω την αλήθεια προσπαθώ να καταλάβω πόσο γρήγορα σκεφτόμαστε. Πολλές φορές προλαβαίνω και απαντάω χωρίς να καταλάβω ότι το σκέφτηκα. Οπότε ξεχωρίζουμε κάπως το γραπτό από τον προφορικό λόγο.

    Για εμένα ένα πολύ βασικό πράγμα στις σκέψεις και τις απαντήσεις κάποιου κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης είναι η έκφραση της αβεβαιώτητας. Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τίποτα, ούτε καν για αυτά που βλέπουμε με τα μάτια μας. Οπότε όταν συζητάς με κάποιον και είσαι κάθετος και απόλυτος το παιχνίδι είναι χαμένο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @Saq

    Επίσης χαμένος είσαι ότι φιλοσοφείς υπερβολικά όπως μόλις έκανες.

    Το "για τίποτα δε μπορεί να είσαι σίγουρος" είναι ένα σόφισμα που μπορεί να γαμήσει κάθε κουβέντα. Συνήθως το αποφεύγουμε για ευνόητους λόγους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @CsLaKoNaS
    Το "για τίποτα δεν μπορείς να είσαι σίγουρος" είναι κάτι που θεωρώ ότι δίνει ώθηση σε μια κουβέντα αρκεί να μπορείς να το εφαρμόσεις. Για παράδειγμα όταν αναφέρεσαι σε ένα περιστατικό οι αποδείξεις που νομίζεις ότι έχεις εύκολα μπορεί να είναι λάθος και να μην έχεις ιδέα. Όταν ακούω κάποιον να λέει π.χ. "αν αυτά που άκουσα είναι αλήθεια, τότε..." πιστεύω ότι αυτός ο άνθρωπος εκφράζοντας την αμφιβολία είναι και άξιος συζητητής.

    Επίσεις θέλω να μου ορίσεις ένα μέτρο του "φιλοσοφώ υπερβολικά", αν υπάρχει, ακτός και αν αυτό το ορίζεις εσύ κατά περίσταση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @Saq

    "Επίσεις θέλω να μου ορίσεις ένα μέτρο του "φιλοσοφώ υπερβολικά", αν υπάρχει, ακτός και αν αυτό το ορίζεις εσύ κατά περίσταση."

    Το ορίζω σε κάθε περίσταση. Δεν υπάρχει καθολικό μέτρο (αλλοίμονο αν υπήρχε).

    Συμφωνώ μαζί σου κατά τα άλλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...