Μουρλός είσαι;

Πηγαίνει κάποιος στο κουρείο να κουρευτεί και αφού τελειώνει βγάζει από την τσέπη του ένα πεντακοσάευρω και το δίνει στον κουρέα για να τον πληρώσει....

Μπα, όχι δεν είμαι καλός στα ανέκδοτα. Βλέπω αυτές τις μέρες μια παλιά σειρά της ΕΡΤ2, "Μαντάμ Σουσού". Ξέρετε, πρώτη αντίδραση που έχουμε όταν βλέπουμε τόσο παλιές σειρές ή ταινίες είναι: "πω πω, πώς άλλαξε αυτός και πόσο αδύνατος ήταν!". Έπειτα αρχίζει το μυαλό να δουλεύει αλλιώς. Η παλιά Αθήνα. Η Ελλάδα πριν από όχι και πάρα πολλά χρόνια. Φτωχογειτονιές, χωματόδρομοι, μισογκρεμισμένα σπίτια. Πουθενά σχεδόν αυτοκίνητα, χωρίς τηλέφωνο, δίχως ύδρευση και αποχέτευση. Άνθρωποι που μοχθούσαν για ένα μεροκάματο, να βγάλουν ίσα ίσα τα απαραίτητα, το φαΐ και το ψωμί της ημέρας. Κι όμως, μου φαίνεται ότι ήταν ευτυχισμένοι. Δεν είχαν τηλεόραση για διασκέδαση, είχαν όμως αυτούς που έλεγαν πετυχημένα αστεία. Δεν είχαν ραδιόφωνο αλλά αυτούς που τραγουδούσαν καλά. Δεν είχαν διαδίκτυο, είχαν όμως την κουτσομπόλα της γειτονιάς.

Και έπειτα, έρχεται η Μαντάμ Σουσού. Μεγαλοπιάνεται, περπατάει με το κεφάλι ψηλά, το παίζει δήθεν. Θέλει μεγάλα αυτοκίνητα, κινητά, υπολογιστές, τηλεοράσεις, δίχως να κάνει τίποτα στη ζωή της. Όλα με δανεικά. Όλα έτοιμα. Τα κοράκια ξέρουν καλά το παιχνίδι. Της κάνουν τα χατίρια, της δανείζουν, την φροντίζουν, της χαμογελάνε. Ξέρουν ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να τους τα επιστρέψει όλα και με τόκο. Και όταν θα έρθει αυτή η στιγμή και δεν θα έχει τα λεφτά, θα ξεπουλήσει και την ψυχή της για να ξεχρεώσει.

Ξέρετε κάτι; δεν φοβάμαι μήπως ξαναγυρίσουμε πίσω σε εκείνα τα χρόνια. Εκείνα τα χρόνια μπορεί να μην υπήρχαν χρήματα, μπορεί να ήταν δύσκολα, αλλά υπήρχε αξιοπρέπεια. Φοβάμαι ότι θα έρθουν άλλα χρόνια, καινούρια, αυτά του νεομεσαίωνα. Αυτά που υπάρχουν ήδη στην Κίνα και άλλες  χώρες της Ασιατικής ηπείρου. Εκεί όπου εκατομμύρια άνθρωποι εργάζονται σαν δούλοι, σαν ζώα, σαν μηχανές, σαν αντικείμενα που έτυχε να γεννηθούν σε λάθος σημείο, ώστε να παίρνουμε εμείς φτηνά τα κινητά μας. Μόνο που μάλλον πήραμε πάρα πολλά και σε λίγο θα έρθει η ώρα να ξεπληρώσουμε.

Από αλλού όμως το ξεκίνησα και εκεί λέω να το τελειώσω...