Πνευματικός οργασμός

"-Ένα σχολείο-ελίτ, όμως, δεν είναι και ένα σχολείο αποστειρωμένο;
  
-Καθόλου αποστειρωμένο. Ίσα-ίσα επειδή είναι ελίτ, έχει φοβερή ζωντάνια. Θυμάμαι ολονύκτιες συζητήσεις με συμμαθητές μου υπέρ και κατά του μαρξισμού. Υπήρχε ένας πνευματικός οργασμός."

Το παραπάνω είναι ένα απόσπασμα από μια συνέντευξη του Νίκου Δήμου, του γνωστού συγγραφέα, διαφημιστή, κειμενογράφου κτλ. Ο λόγος που κάνω αναφορά σε αυτό, είναι ότι μου δίνει έναυσμα να γράψω τις σκέψεις μου. Σκέψεις που κάνω επάνω στο θέμα της παρέας, στις συζητήσεις και στην πνευματική ανύψωση που δέχονται οι άνθρωποι από τα άτομα που την απαρτίζουν ή, στην άλλη περίπτωση, την στασιμότητα ακόμα και στείρωση του μυαλού.

 Ένα από τα ζωώδη ένστικτα του ανθρώπου για την επιβίωσή του είναι και η δημιουργία κοινωνιών. Ομάδες ανθρώπων που μέσα στο πέρασμα των αιώνων μεγάλωσαν, δυνάμωσαν, ανέπτυξαν καινούριους τρόπους επικοινωνίας και δημιούργησαν δεσμούς που τους ένωσαν συναισθηματικά. Όλα τα πλάσματα του πλανήτη έχουν από τη φύση τους κάποιες δυνατότητες που τα βοηθούν να επιβιώσουν. Ο σκοπός τους είναι να αναπαραχθούν και να μεταδώσουν αυτές τις έμφυτες γνώσεις στους απογόνους τους ώστε να συνεχιστεί το είδος τους. Βλέπουμε ότι δεν παρατηρείται καμιά απολύτως εξέλιξη στον τρόπο που λειτουργούν τα ζώα παρά μόνο όταν αυτό το επιτάσσει και το προκαλέσει η φύση. Αντίθετα, ο άνθρωπος έχει καταφέρει να προσαρμόζει τη φύση στα μέτρα του.


Βασικό ρόλο σε αυτή την εξέλιξη έπαιξε φυσικά η ευφυΐα του ανθρώπου και κατ' επέκταση η ανάπτυξη της επικοινωνίας με την ομιλία.  Οι αρχαίοι Έλληνες  με βάση το διάλογο και τη συζήτηση ανέπτυξαν τις μεγαλύτερες φιλοσοφικές θεωρίες τους, πατώντας ο ένας στις σκέψεις του άλλου.

Στις σημερινές μεγάλες κοινωνίες οι συζητήσεις αυτές έχουν μεταφερθεί στα όρια της παρέας. Οι φίλοι μας, οι διάλογοι που αναπτύσσονται μέσα στην παρέα δεν είναι απλώς μια εκδήλωση κοινωνικής συναναστροφής, ένα κουτσομπολιό. Κάθε επαφή που έχουμε με τους φίλους μας γίνεται μια μεταφορά γνώσεων και πνεύματος. Όσο πιο μορφωμένα και διαβασμένα είναι τα άτομα τις παρέας τόσο πιο ανεβασμένο το επίπεδο τις συζήτησης και συνεπώς τόσο πιο πολύ καλλιεργείται θετικά το δικό μας μυαλό.


Τις τελευταίες μέρες έτυχε να συναντηθώ με δύο ειδών διαφορετικές παρέες. Στην πρώτη περίπτωση άτομα λόγια, διαβασμένα, καλλιεργημένα. Οι συζητήσεις μας είχαν να κάνουν γύρω από την πολιτική, την ανάπτυξη των δήμων μας, τα πολιτιστικά δρώμενα (θέατρο, μουσική), τους άλλους πολιτισμούς. Κάθε φορά που συναντιόμαστε μαθαίνω από αυτούς και κάτι και τους μεταφέρω εγώ κάτι νέο. Διάλογοι δίχως φωνές και τραμπουκισμούς. Ο καθένας με τη σειρά του ρίχνει τα επιχειρήματα προσπαθώντας να πείσει για τις απόψεις του. Στο τέλος της ημέρας φεύγω νοιώθοντας ότι κέρδισα και έμαθα πολλά.


Στην άλλη περίπτωση, η παρέα ανερμάτιστη. Συζητήσεις για το γήπεδο, τις τάσεις της μόδας, την τηλεόραση. Καμιά δημιουργική συζήτηση, κανένα εγκεφαλικό "τάισμα". Φεύγω στο τέλος της βραδιάς νοιώθοντας φτωχώτερος πνευματικά και λίγο σουρωμένος από τα ποτά που αναγκαστικά έπινα. Το χειρότερο, όμως, που παρατήρησα είναι ότι και τα παιδιά αυτών των ανθρώπων βαδίζουν στα ίδια χνάρια.