Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

Πωλείται σάρκα


Πραγματικά, τον ρόλο των στριπτιτζάδικων στην κοινωνία, και ειδικά των Ελληνικών που είναι έτσι όπως είναι, δεν τον έχω καταλάβει απόλυτα. Και αυτό που κυρίως δεν έχω καταλάβει είναι το τι χαρά βρίσκει κάποιος σε αυτά τα "μαγαζιά".

Καταρχήν, ξοδεύεις άσκοπα τελείως ένα κάρο χρήματα, ορμώμενος απλώς από το ζωώδες ένστικτο της αναπαραγωγής. Ένας στόχος τον οποίο από την πρώτη στιγμή γνωρίζεις ότι δεν πρόκειται να τον επιτύχεις σε ένα τέτοιο χώρο.

Έπειτα, αφού έχεις φάει όλα σου τα φράγκα, βγαίνεις έξω και αντιλαμβάνεσαι ότι τα γενετικά σου όργανα έχουν ξεχειλίσει από σπέρμα και ότι κάπου πρέπει να εκτονωθείς.
Οι λύσεις είναι απλές και τρεις. Ή επισκέπτεσαι τα σπιτάκια με το κόκκινο φωτάκι ή πηγαίνεις κατευθείαν στη γυναίκα σου (αν υπάρχει) ή επιλέγεις τη σταθερή αξία που λέγεται αυνανισμός (το γνωστό και ως μαλακία).

Στην πρώτη περίπτωση απλά πρέπει να έχεις έτοιμο άλλο ένα πενηντάρικο (φαντάζομαι ότι κάπου εκεί θα είναι οι τιμές) να το πετάξεις άσκοπα. Στην δεύτερη θεωρώ ότι είναι μεγάλη ειρωνεία για το έτερον σου ήμισυ, για να φτάσεις τελικά να καταλήξεις ότι η χούφτα σου είναι και πιο πιστός σου φίλος, κάτι που θα μπορούσες να έκανες και εξ αρχής και να γλυτώσεις κόπο και χρήμα.

Τα στριπτιτζάδικα πιστεύω ότι είναι ο πόθος του κάθε άντρα να αγγίξει (γιατί μέχρι εκεί φτάνεις συνήθως) μια καλλίγραμμη γυναίκα. Να νοιώσει πασάς, να πιάσει το άφταστο. Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που έχουμε χάσει την ταυτότητά μας. Γιατί θεωρούμε ιδανικό μόνο το έξω και έχουμε αποβάλλει τελείως τον εσωτερικό κόσμο. Αυτός είναι και ο λόγος που βλέπουμε στο δρόμο κορίτσια δώδεκα και δεκατριών χρονών να είναι βαμμένες και ντυμένες σαν τριαντάρες. Να έχουν δώσει από αυτή την ηλικία βάρος στην εμφάνιση και να έχουν αφήσει στο περιθώριο την πνευματική καλλιέργεια

Όπως και να 'χει, καλός ή κακός, τα στιπ/κα υπάρχουν και μάλιστα κάνουν χρυσές δουλειές. Χρυσές δουλειές που τις περισσότερες φορές βασίζονται πάνω στην φτώχεια και εκμετάλευση κάποιων κοριτσιών, την διαφθορά της "νύχτας", την ανοχή της αστυνομίας (με το αζημίωτο βέβαια) και πολλούς άλλους παράγοντες.

Όταν όμως τα πράγματα στην οικονομία σφίγγουν και μάλιστα τόσο πολύ (όπως στις μέρες μας) που ίσα ίσα φτάνουν τα χρήματα για τα βασικά έξοδα, τότε ένα από τα πρώτα πράγματα που σταματάει κάποιος είναι αυτού του είδους οι έξοδοι-διασκεδάσεις.

Έτσι, λόγο της μεγάλης πτώσης του τζίρου τους, ακόμα και τα στριπτιτζάδικα προβαίνουν σε έκτακτα μέτρα και σε ακόμα πιο μεγάλη εκμετάλλευση των υπαλλήλων τους. Μείωση μισθού για της κοπέλες που χορεύουν από το ποσό των 150€ τη βραδιά για 50€. Μείωση προσωπικού γενικά. Λιγότερα χρήματα σε σερβιτόρους και μπάρμαν. Και φυσικά τα ένσημα 5 και 10 το μήνα από 25, έτσι ίσα ίσα να φαίνεται ότι έγινε πρόσληψη. Φυσικά οι σερβιτόροι και οι λοιποί υπάλληλοι είναι στις περισσότερες περιπτώσεις Έλληνες και όποτε θέλουν την κοπανάνε από αυτή τη δουλειά. Όμως για τις χορεύτριες τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Όλες είναι αλλοδαπές, μικρές σε ηλικία, που για διάφορους λόγους ήρθαν στην Ελλάδα να αναζητήσουν την τύχη τους. Βλέπεις στα μάτια τους τον πόθο να απεμπλακούν από αυτό το βούρκο που μπήκαν. Πολλές φορές αυτό φαντάζει αδύνατο, ακόμα και τα διαβατήριά τους τα κρατάει ο εργοδότης τους. Το όνειρό τους είναι να βρουν κάποιον Έλληνα, σοβαρό με δουλειά να στηριχτούν επάνω του, να μπορέσουν να ξεφύγουν από την κατρακύλα της νύχτας αλλά μάλλον κάτι τέτοιο σε αυτούς τους χώρους (και όχι μόνο σε αυτούς τους χώρους πλέον) είναι δύσκολο.

Υ.Γ. Όλο κι όλο μια φορά έχω πάει σε στριπτ/κο με αφορμή το γάμο ενός φίλου. Μέσα στην τρελή μου τη σούρα δυο τρία πράγματα είναι αυτά που μου έμειναν στο μυαλό.
Η μιζέρια που επικρατούσε στο χώρο, στους λιγούριδες πελάτες, στις χορεύτριες και το προσωπικό.
Η απεγνωσμένη προσπάθεια μιας κοπέλας από τη Τζαμάικα να μου δώσει το τηλέφωνό της για να βγούμε για καφέ -απορώ πως έβγαλα συζήτηση με αυτήν, αφού μιλούσε μόνο αγγλικά ενώ εγώ εκείνη τη στιγμή ούτε ελληνικά δεν μπορούσα να αρθρώσω-.
Τέλος, θυμάμαι την τσέπη μου όταν βγήκα που ήταν άδεια από λεφτά και το χαρτάκι με το τηλέφωνο που πέταξα.

18 σχόλια:

  1. Τέλος, θυμάμαι την τσέπη μου όταν βγήκα που ήταν άδεια από λεφτά και το χαρτάκι με το τηλέφωνο που πέταξα..... ναι καλά τα λες τώρα που είναι η κυρα εκεί χαχα.
    και γιατί δεν είχε λεφτά η τσέπη σου λεβέντη μου τη έκανες χαχα.
    άντε καλή εβδομάδα να χουμε ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημερα φιλε Saq!

    Συμφωνω σε αυτα που λες για το ρολο των στριπτιζαδικων και για τη μιζερια που υπαρχει και στο χωρο αλλα και στους ανθρωπους. Για εμενα ειναι απο τις χειροτερες μορφες εκμεταλλευσης και για τις γυναικες που πολλες φορες συμβαινει να τις εξαναγκαζουν να εργαστουν σε τετοιους χωρους, αλλα και για τους ανδρες που φευγουν τελικα με αδειες τσεπες και με την αισθηση οτι τους κοροιδεψαν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. MOLEMOU

    Χαχα, τα λεφτά έγιναν τσάι για να πίνει η τζαμαϊκανή και οι άλλες κάθε εικοσάλεπτο ώστε να μπορεί να κάθεται στην παρέα, κάτι παραπάνω δεν νομίζω να ήμουν σε θέση να κάνω:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Elva
    Γεια σου Έλβα,
    εμένα βασικά αυτό που με ενοχλεί είναι η παρανομία. Μιλάμε ότι οι εργοδότες κρατούν τα διαβατήρια από αυτές τις γυναίκες ώστε να τις ελέγχουν. Τις κολλάνε κάποια ένσημα λίγα για να μπορούν να παίρνουν άδεια παραμονής και αν δεν τους κάνει κάποια τη διώχνουν μέσα σε μια νύχτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Και ο δικός μου τα ίδια λέει, το στριπτιτζάδικο είναι μεγάλη βλακεία. Πας κάπου και σκας όλα σου τα φράγκα απλά για να κάνεις...οφθαλμόλουτρο; Ποιος ο λόγος;

    Απο εκεί και πέρα, βρώμικος και μίζερος χόρος, κακιά δουλειά, πολλή βρωμιά απο πίσω, το σύγχρονο σωματεμπόριο που η Δύση παινεύεται οτι δήθεν κατάργησε.

    Και η μεγαλύτερη αηδία: Αντρικό στριπτιζ με όλες τις καρακάξες απο κάτω να κάνουν σαν δαιμονισμένες και μάλιστα εν αντιθέσει με το γυναικείο στριπτιζ που που τον πελάτη μπορείς να τον τσουβαλιάζεις αν παρεκτραπεί, τις λάμιες που πραγματικά χάνουν τον έλεγχο, δεν μπορεί η ασφάλεια να τις ακουμπήσει γιατί θα θεωρηθεί...κακοποίηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Να συμπληρώσω:

    Παπαριά μεγατόνων το bachelor σε στριπτιτζάδικα.

    Ότι μαλακία απο τους ξένους πάμε και την ξεπατικώνουμε. Τα καλά δεν ξέρουμε να τα αντιγράφουμε μπας και γίνουμε άνθρωποι, αλλά τα bachelor σε στριπτιτζάδικα πρώτα και καλύτερα όμως, μη χάσουμε, τα κάναμε και στο χωριό μας αυτά, δίπλα στα πρόβατα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χμμμ! 50€ τη βραδιά ε...?
    Ας τόχω υπόψη για τις δύσκολες μέρες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γεια σου φίλε Saq,

    Κι εγώ σαν κι εσένα μία φορά έχω πάει σε στριπτιτζάδικο στο bachelor ενός φίλου και από εκεί έχω εμπνευστεί δύο αναρτήσεις!

    Συμφωνώ απόλυτα σε όσα γράφεις. Και εγώ θυμάμαι αυτή τη μιζέρια, την κακομοιριά μέσα στο μαγαζί. Μονο κάτι τελειωμένοι πηγαίνουν πλέον και όσοι ακολουθούν το έθιμο του bachelor. Στα μπουζούκια οι κοπελιές φοράνε λιγότερα και δεν ειναι και ψεύτικες. Ασε που με τα ίδια χρήματα θα μείνεις στο μαγαζί μέχρι το πρωί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πολίτης της Μπανανίας
    Στη θεσσαλ/κη τουλάχιστον (για αθήνα δεν ξέρω) όλα τα στριπ είναι σκέτη παρακμή. Και βγάζουν τρελά φράγκα έτσι; μιλάμε ότι στις καλές εποχές καθαρίζουν 15 με 20 χιλιάρικα το σκ. Τώρα μου είπε κάποιος ότι ο τζίρος τους έπεσε στα 5 χιλιάρικα το σκ, τι κρίμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. JamanFou
    50€ τη φορά!!! Ακόμα καλύτερα, 50€ η απόλαυση:) Κοίτα μη σε πιάσουν κορόιδο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. NdN
    Γειά σου nick
    Αν και δεν είμαι των μπουζουκιών, καθόλου όμως, τα προτιμώ χίλιες φορές. Βασικά αν δεν υπήρχαν αυτά τα λουλούδια που πετάνε και μου γυρνάν τα μάτια όταν τα βλέπω, θα πήγαινα πιο ευχάριστα. Πιστεύω ότι τα μπουζούκια είναι καλά για να πας μια φορά το χρόνο. Για μένα χίλιες φορές να πάω σε ένα "ρεμπετάδικο" με ζωντανή μουσικούλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. δεν υπάρχει χειρότερο θέαμα από αυτό, ο εκχυδαισμός του έρωτα, ο υποβιβασμός της γυναίκας σε αντικείμενο-θέαμα, η θέση του άντρα θεατή ως του πασά που απολαμβάνει και έχει μπροστά του όλες τις ηδονές που επιθυμεί για να αυτοεπιβεβαιώνει το φαλλικό εγώ του, μια ανούσια φαντασίωση που δίκαια όταν βγαίνουν από εκεί μέσα νοιώθουν ότι τους κορόιδεψαν.

    Και όλα αυτά για μια εκδοχή της σεξουαλικής πράξης καθηλωμένης στο οφθαλμολάγνο στάδιο και εν συνεχεία αποστερημένης από κάθε συναίσθημα ως μια μηχανική εκτόνωση-αυνανισμός είτε στη χούφτα, είτε στη γυναίκα σου είτε στην πόρνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Φίλε Saq
    Αν και λόγω οικονομικής κρίσης φανταζόμαστε πως και οι νονοί των κ@#$μπαρων και των στριπτιτζάδικων θα περνάνε δύσκολες μέρες, σε έρευνα στα «Νέα» είδα πως τα εν λόγω καταστήματα είναι από τα λίγα (μαζί με τα γραφεία τελετών, υποθέτω...) που δεν παρουσίασαν μείωση του τζίρου τους. Για τον Έλληνα τέτοιες «διασκεδάσεις» δεν κόβονται εύκολα...

    Υ.Γ. Αυριο θα σε πάρω τηλ να κανονίσουμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. φιλε δεν νομιζω οτι σου εδωσε τηλεφωνο και το πεταξες ψεματα μας λες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ΒΑΣΙΛΗΣ...
    Πάντα λέω ψέμματα και αυτό...θέλω να το πιστέψεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ολοι οι ηθικολογοι εδω μαζευτηκανε οταν ομως ερχεστε σας τρεχουν ολους τα σαλια και κανετε σαν τρελοι. Οταν ερχεται το μωρο και σας χαιδευει λιγακι κατευθειαν ψαχνεστε για καρτα. Οσο για τον τζιρο... δεν επεσε καθολου. Μαλλον επειδη υπαρχουν κατι περιεργοι σαν κι σας που ερχονται να δουν ολους αυτους τους ''παρακμηακους'' που δεν καταλαβαινουν τι τους γινεται και οταν τα ξημερωματα βγαινουν απο το μαγαζι ΄΄ενοχλημενοι'' απο το θεαμα πηγαινουν στα κρεβατια τους και εχουν ενα ιχνος χαμογελου στα ''αηδιασμενα απο ψευτικα φιλια'' χειλη τους. Παντως οποιος θελει απο ''περιεργεια'' και μονο να καταλαβει τι γινεται ας ερθει PLATINOUM να του γνωρισω την MARLEN. Crazydoctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Crazydoctor
    Οι τζίροι έχουν πέσει τρελά γιαυτό και σας κόψανε τα μεροκάματα και γιαυτό έπεσαν με τρέλα και οι μισθοί των κοριτσιών. Αυτά τα γνωρίζω από πρώτο χέρι.

    Όσο για την πρόσκληση, ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω, έχω πιο σοβαρά πράγματα να ασχοληθώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Crazydoctor θα έρθω εγώ!.Μάγκες,εγώ έχω πάει στο Platinum με τη γυναικάρα μου ,περάσαμε τέλεια,(το 2001 ήταν) και απολαύσαμε live sex από ένα ζευγάρι που δούλευε εκεί.Μοναδικό show τότε στα βαλκάνια! Το ζευγαράκι ήταν παντρεμένο απο Αυστρία νομίζω,επαγγελματίες στο είδος και πληρωνόταν καλά.Άνθρωποι ...άνθρωποι...προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός? Πηγαίνετε καμιά φορά με καλή παρέα και θα περάσετε καλά και μη κρύβεστε πίσω από τη σοβαροφάνεια.Επιλέξτε μαγαζιά ποιοτικά π.χ Platinum στη Θεσ/νίκη, Kinky Opera στην Αθήνα κ.α Πάρτε και τη γυναίκα σας μαζί,δεν είναι κακό.Φυσικά υπάρχει η εκμετάλευση αλλα πείτε μου σε ποιά δουλειά δεν υπάρχει??Να περνάτε καλά φίλοι μου και να ξέρετε ότι η εμπάθεια για κάτι και το πολύ μίσος πολλές φορές κρύβει πάθη! Νίκος-Ρέθυμνο,παντρεμένος και ευτυχισμένος με την Ελένη

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...