Αναδρομή στα παλιά και κάποιες σκέψεις.

Έχουν περάσει κάτι περισσότερο από δύο χρόνια και περίπου 175 αναρτήσεις από τότε που έφτιαξα αυτό το ιστολόγιο. Μερικές φορές μου αρέσει να γυρίζω σελίδες προς τα πίσω και να διαβάζω κάποιες παλαιότερες αναρτήσεις μου (κάποιες φορές και δικές σας), που πλέον βρίσκονται καταχωνιασμένες στα άδυτα των συνδέσμων και των url της google και ολίγοι είναι αυτοί που τις τιμούν με την επίσκεψή τους.

Μου αρέσει να βλέπω πώς σκεφτόμουν δύο χρόνια πριν. Τι λάθη γραμματικά και συντακτικά έκανα και ποιο ήταν το στυλ και το ύφος του γραπτού λόγου μου. Είναι θαρρώ και ένας τρόπος να βελτιώνομαι συνεχώς και να μην επαναλαμβάνω τα ίδια σφάλματα. Να κάνω βήματα μπροστά και όχι πισωγυρίσματα. Για να πω την αλήθεια ποτέ δεν ήμουν άριστος (για την ακρίβεια ήμουν μέτριος) σε δυο πράγματα' στο γραπτό λόγο και στη συνομιλία από το τηλέφωνο. Το δεύτερο ειδικά το βαριόμουνα, και συνεχίζω να το βαριέμαι, απίστευτα. Τα μπλογκς και οι μπλόγκερς, φυσικά, μου έδωσαν μια ευκαιρία να βελτιώσω τα ελληνικά μου και μαζί με αυτά και το γραπτό λόγο μου.

Από την άλλη πάλι, αναζητώντας και διαβάζοντας παλιές αναρτήσεις επιβεβαιώνομαι ή και διαψεύδομαι για αυτά που έγραφα και πίστευα. Άλλες φορές τις διαβάζω και λέω "χμμ, εδώ έκανα λάθος" και άλλες σκέφτομαι "τα έλεγα εγώ". Ακόμα, υπάρχουν πράγματα που θα ήθελα να δημοσιεύσω αλλά φοβάμαι ότι από τη μία δεν θα καταφέρω να τα αποτυπώσω στην ανάρτηση ακριβώς όπως τα σκέφτομαι και από την άλλη δεν ξέρω αν όλοι είναι έτοιμοι, αν όχι να τα δεχτούν, τουλάχιστον να τα σκεφτούν πριν τα απορρίψουν.

Τέλος πάντων, αφορμή για αυτή την ανάρτηση είναι μια άλλη παλαιότερη ανάρτησή μου που είδα σήμερα και που κατά κάποιο τρόπο επιβεβαίωσε τις απόψεις μου για το ανάθεμα που ρίχνουμε σήμερα στους πολιτικούς μας. Τους κατηγορούμε ότι έκλεψαν και κακοδιαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα. Δεν σκεφτόμαστε όμως ότι οι πολιτικοί και η πολιτική είναι ο καθρέφτης των πολιτών, ο καθρέφτης του εαυτού μας. Όταν τους κοιτάζουμε βλέπουμε ουσιαστικά των ίδιο μας τον εαυτό. Αν αυτοί από τη θέση που βρίσκονται έκλεψαν τεράστια ποσά, εμείς με τη σειρά μας κλέψαμε ανάλογα με αυτά που μπορούσαμε και όσοι δεν έκλεψαν απλά δεν τους δόθηκε η ευκαιρία. Αν οι πολιτικοί έκαναν κακή διαχείριση των οικονομικών και των άλλων παραμέτρων του κράτους, την ίδια άθλια διαχείριση κάναμε και εμείς στα νοικοκυριά μας.

Ένα είδος απόδειξης σε αυτά που γράφω είναι και η παρακάτω ιστορία που μου διηγήθηκε κάποιος γνωστός και που ανέρτησα πριν από περίπου ενάμιση χρόνο.

Υ.Γ. Το άρθρο είναι εν μέρη διορθωμένο διότι είχε αρκετά ορθογρφικά και συντακτικά λάθη.

" Η καθημερινή επαφή με διάφορους και διαφορετικούς ανθρώπους, μπορεί να έχει ή πολύ αρνητικές ή πολύ θετικές επιπτώσεις στην σκέψη ενός ανθρώπου.

Μπορεί κάποιος (οι περισσότεροι θα έλεγα) εύκολα να παρασυρθεί και να μπει στο παιχνίδι του άσκοπου υπερκαταναλωτισμού και της βραχυχρόνιας χαράς. Η αποξένωση από τους συνανθρώπους μας, τα "σπίτια κλουβιά" που ζούμε και η κατάργηση του σημαντικότερου παράγοντα για την ψυχική γαλήνη των ανθρώπων που είναι η συζήτηση με πραγματικούς φίλους, έφεραν την κοινωνία μας στην σημερινή της κατάντια.

Οι Έλληνες έχουμε γίνει από τα πιο καταναλωτικά όντα του πλανήτη. Αγοράζουμε άσκοπα ένα σωρό σκουπίδια που μετά από λίγο καιρό και αφού έχουμε καταχρεωθεί στις τράπεζες είτε τα βαριόμαστε είτε μας τα παίρνουν πίσω επειδή δεν μπορούμε να τα πληρώσουμε.

Κλασικό παράδειγμα των όσων αναφέρω είναι η ιστορία του ανθρώπου που άκουσα σήμερα και που νομίζω ότι πολλοί την ζουν αλλά κανένας δεν λέει να το παραδεχτεί.

Ένας άνθρωπος, λοιπόν, που για πολλά χρόνια κάθε σαβ\κο έπαιρνε την οικογένειά του, το μικρό φουσκωτό του και το παλιό του αυτοκίνητο (fiat 127) και πήγαινε στην Ηράκλεια για μπάνια. Το αυτοκίνητο ήταν σαραβαλάκι και με το ζόρι κουβαλούσε αυτούς και το βαρκάκι αλλά τελικά τους πήγαινε και τους έφερνε. Ο ίδιος κορόιδευε αυτούς που δούλευαν το Σάββατο επειδή "δεν ξέρουν να ζουν" όπως έλεγε και να διασκεδάζουν. Από τη στιγμή που η αγορά απελευθερώθηκε και οι τράπεζες άρχισαν να δίνουν τα δάνεια, όπως οι τουρίστες τα ψίχουλα στα περιστέρια, ο πρωταγωνιστής μας άρχισε να αισθάνεται άσχημα που όλοι οι γνωστοί του είχαν καινούρια αυτοκίνητα και αυτός ήταν ακόμα με το fiat. Αποφάσισε, λοιπόν, οτι έπρεπε να αγοράσει και αυτός ένα καινούριο και σύγχρονο τετράτροχο. Βέβαια δεν θα μπορούσε να πάρει κάτι φθηνό αλλά ένα αμάξι με όλα τα σύγχρονα τεχνολογικά επιτεύγματα και ας του ήταν αχρείαστα. Έτσι αγόρασε ένα audi a4 προσθέτοντας στα μηνιαία του έξοδα ένα κάρο γραμμάτια που έπρεπε να πληρώνει στην τράπεζα για το δάνειο που του έδωσε. Το αποτέλεσμα αυτής της κίνησής του ήταν τραγικό. Αναγκάστηκε, για να τα βγάλει πέρα, να δουλεύει και τα Σάββατα ώστε να μπορεί να πληρώνει τις δόσεις. Επίσης, σταμάτησε να πηγαίνει στην Ηράκλεια όπου έκανε τα μπάνια του, ψάρευε και περνούσαν αυτός και η οικογένειά του ευχάριστα το σαββατοκύριακο, γιατί δεν είχε αρκετά λεφτά για βενζίνες (έκαιγε βλέπετε και πολύ το εργαλείο που αγόρασε). Έτσι κατάντησε ένας μίζερος άνθρωπος των διαμερισμάτων (βλέπε άνθρωπος των σπηλαίων) με μοναδική χαρά να πίνει την Κυριακή τον καφέ του στο μπαλκόνι του και να αναπολεί της παλιές καλές μέρες που πήγαινε για μπάνιο στην Ηράκλεια με το "σαραβαλάκι" του.

Πριν προλάβετε να τον κατηγορήσετε ρίξτε μια ματιά γύρω σας και σκεφτείτε πόσα από αυτά που έχετε αγοράσει ή που κάνετε σαν χόμπι σας δίνουν πραγματική ευτυχία. Σκεφτείτε ποιοι είναι οι πραγματικοί σας φίλοι και πως μόνο με ελάχιστα πράγματα και αυτούς τους φίλους ίσως να περνούσατε καλύτερα!"