Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Επαναστάσεις

1. Συγκίνηση (πραγματικά)

«Σηκωθείτε, δουλευτάδες της Αμερικής!, αφήστε κάτω τα εργαλεία σας την 1η του Μάη 1886, σταματήστε τη δουλειά σας, κλείστε τα εργοστάσια, τις φάμπρικες και τα ορυχεία. Για μια μέρα το χρόνο. Μια μέρα επανάστασης , όχι ανάπαυσης!  Μια μέρα που δεν ορίστηκε από τους καυχησιάρηδες εκπροσώπους των θεσμών  που κρατούν την εργατιά σε υποτέλεια. Μια μέρα στην οποία οι εργάτες κάνουν τους δικούς τους νόμους κι έχουν τη δύναμη να τους εφαρμόσουν, όλα αυτά χωρίς τη συγκατάθεση, την έγκριση αυτών που καταπιέζουν και κυβερνούν. Μια μέρα κατά την οποία με τεράστια δύναμη , η ενότητα της στρατιάς των δουλευτάδων παρατάσσεται κατά των δυνάμεων που σήμερα εξουσιάζουν τα πεπρωμένα του λαού όλων των εθνών. Μια μέρα διαμαρτυρίας ενάντια στην καταπίεση και την τυραννία, ενάντια στην αμάθεια και κάθε είδος πολέμου. Μια μέρα κατά την οποία οι εργάτες θα πρέπει να αρχίσουν να απολαμβάνουν «οκτώ ώρες για δουλειά, οκτώ ώρες για ανάπαυση και οκτώ ώρες για ό,τι θα ήθελαν».

τελικά τραγουδούσαν το τραγούδι του 8ώρου,

«Σκοπεύουμε ν' αλλάξουμε τα πράγματα.
Όχι πια να μοχθούμε απ' τα χαράματα.
Ίσα ίσα μόνο για να ζούμε,
να μην έχουμε ποτέ μια ώρα  να σκεφτούμε.
Θέλουμε να νιώσουμε τον ήλιο,
θέλουμε να μυρίσουμε τ' άνθη.
Είμαστε σίγουροι πως είναι θέλημα Θεού
Και τ' αποφασίσαμε να έχουμε οκτάωρο.
Καλούμε τις δυνάμεις μας από
ναυπηγεία και εργοστάσια:
Οκτώ ώρες για εργασία,
οκτώ ώρες για ανάπαυση
Κι οκτώ ώρες για ό,τι θέλουμε».

πηγή

 Σηκωθείτε δουλευτάδες  -εργατοπατέρες και λοιποί καλοβολεμένοι- της Ελλάδας! Αφήστε κάτω τα χρυσά μαχαιροπίρουνά σας την 15η Δεκεμβρίου του 2010, σταματήστε το κολοβάρεμά σας, σηκωθείτε από τις βουλιαγμένες πολυθρόνες σας, σιδερώστε τα καλά σας κουστούμια. Για ένα εικοσιτετραωράκι μόνο. Μια μέρα επανάστασης, και μετά θα ξαναξεκουραστείτε. Μια μέρα που ορίστηκε από τους καυχησιάρηδες εκπροσώπους των θεσμών  που κρατούν την εργατιά σε υποτέλεια. Μια μέρα στην οποία οι εργάτες  δεν κάνουν κανένα νόμο κι δεν έχουν καμιά δύναμη, όλα αυτά τα κάνετε για να μπορέσετε και εσείς μια μέρα να κυβερνήσετε. Μια μέρα κατά την οποία με τεράστια δύναμη ,θα μπείτε στα έδρανα ή θα βολευτείτε κάπου στο δημόσιο. Μια μέρα χαβαλέ, γνωρίζοντας ότι δεν θα βγει τίποτα αφού όλα θα ψηφιστούν. Μια μέρα κατά την οποία  όλοι οι Έλληνες θα πρέπει να αρχίσουν να απολαμβάνουν «τρεις ώρες για δουλειά, δεκατρείς ώρες για ψώνια και οκτώ ώρες για ύπνο.

2. Οι πραγματικές επαναστάσεις.

1936: Πεδίο μάχης
Μέρα Mαγιού μού μίσεψες

Ο χειμώνας του 1936 ήταν ο πιο άγριος των τελευταίων ετών. Η οικονομική κρίση έχει οδηγήσει στα ύψη τις τιμές των ειδών πρώτης ανάγκης και η κατάσταση των εργαζομένων έχει γίνει δυσβάστακτη. Απεργιακές κινητοποιήσεις ξεκίνησαν από τον Φεβρουάριο με τους λιμενεργάτες, τους αυτοκινητιστές, τους τροχιοδρομικούς, τους εργάτες βενζίνης στη Σελ και την Γκρεκοπετρόλ, τους καπνεργάτες της Καβάλας και τους κλωστοϋφαντουργούς του Νέου Φαλήρου. Πρωθυπουργός ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς, που ετοιμαζόταν για τη δικτατορία, που θα εγκαθιδρύσει στις 4 Αυγούστου.
Θρυαλλίδα αποτέλεσαν οι απολύσεις και το λοκ άουτ, με τα οποία απάντησαν οι καπνέμποροι στα αιτήματα της Καπνεργατικής Ομοσπονδίας. Η απεργία, που ξέσπασε στις 29 Απριλίου, γενικεύτηκε σε όλη τη χώρα την επομένη.
Η Πρωτομαγιά γιορτάστηκε με δύο συγκεντρώσεις, στο Μπεχτσινάρ και στο Σέιχ Σου. Οι επιθέσεις της Χωροφυλακής θα αρχίσουν από τις 2 του μηνός και θα πάρουν μεγάλη έκταση στις 8 Μαΐου, οπότε το κέντρο της Θεσσαλονίκης μετατράπηκε σε πεδίο μάχης. Η απεργία είχε γενικευτεί σε όλα τα εργοστάσια της συμπρωτεύουσας, στις μεταφορές, στους σιδηροδρόμους. Κάθε κίνηση παρέλυσε.
Διατάχτηκε να επέμβει ο Στρατός, αλλά εκδηλώθηκαν μαζικά κρούσματα απειθαρχίας φαντάρων και αξιωματικών. Στις επιθέσεις οι απεργοί δεν κάθισαν με σταυρωμένα τα χέρια. Απάντησαν μαχητικά. Οι συγκρούσεις πήραν μεγάλες διαστάσεις.
Στήθηκαν οδοφράγματα. Η Χωροφυλακή χρησιμοποίησε τα όπλα. Οι 300 τραυματίες ήταν ο πρόλογος του αιματοκυλίσματος της επομένης.
Την άλλη μέρα, στην πλατεία Ελευθερίας συγκεντρώθηκε 150.000 λαού. Με τη νέα ένοπλη επίθεση των Δυνάμεων Ασφαλείας, νεκροί και τραυματίες βάφουν με αίμα τους δρόμους της πόλης.

Το λουτρό αίματος της 9ης Μαΐου δεν στάθηκε ικανό να σταματήσουν οι κινητοποιήσεις. Θα διακοπούν στις 14 του μηνός, όταν δόθηκαν υποσχέσεις για απελευθέρωση των συλληφθέντων, χορήγηση συντάξεων στις οικογένειες των νεκρών και ικανοποίηση μέρους των αιτημάτων.

πηγή
http://www.newstime.gr/?i=nt.el.article&id=42514



"Ο χειμώνας του 2010 ήταν ο πιο ήπιος των τελευταίων ετών. Η δημοσιονομική κρίση έχει οδηγήσει στα ύψη τις τιμές των ειδών πρώτης ανάγκης και η κατάσταση των εργαζομένων έχει γίνει δυσβάστακτη. Απεργιακές κινητοποιήσεις ξεκίνησαν από τον Φεβρουάριο με τους μπουγατσατζίδες, τους αυτοκινητιστές, τους ταξιτζήδες, τους συνδικαλιστές και τους δημοσίους υπαλλήλους, τους περιπτεράδες και όλους τους εργάτες της βαριάς βιομηχανίας της χώρας. Πρωθυπουργός ήταν ο Γιωργάκης, που ετοιμαζόταν για τη δικτατορία.
Θρυαλλίδα αποτέλεσαν οι απολύσεις και το λοκ άουτ, με τα οποία απάντησαν οι συνδικαλιστές των εργαζομένων. Η απεργία, που ξέσπασε στις 15 Δεκεμβρίου, γενικεύτηκε σε όλη τη χώρα την επομένη.
Η Δεκαπεντεδεκεμβριά γιορτάστηκε με δύο συγκεντρώσεις, στην Πλατεία Συντάγματος και στην Πλατεία Αριστοτέλους. Οι επιθέσεις των ΜΑΤ θα αρχίσουν από τις 2 το μεσημέρι και θα πάρουν μεγάλη έκταση στις 8 το βράδυ, οπότε το κέντρο της Θεσσαλονίκης μετατράπηκε σε πεδίο μάχης. Η απεργία είχε γενικευτεί σε όλες τις καφετέριες της συμπρωτεύουσας, στια γυράδικα, στα κλαμπάκια στα λαδάδικα. Κάθε κίνηση παρέλυσε.
Διατάχτηκε να επέμβει ο Στρατός, αλλά τα άρματα δεν έπαιρναν μπρος. Στις επιθέσεις οι απεργοί δεν κάθισαν με σταυρωμένα τα χέρια. Απάντησαν μαχητικά με κομουνιστικά συνθήματα. Οι συγκρούσεις πήραν μεγάλες διαστάσεις και τα μμε ανέβασαν τις θεαματικότητες τους.
Στήθηκαν καδοφράγματα. Τα ΜΑΤ χρησιμοποίησαν τα δακρυγόνα. Οι 300 τραυματίες ήταν όλοι παιδιά που βρήκαν ευκαιρία να παίξουν πετροπόλεμο.
Την άλλη μέρα, στην πλατεία Ελευθερίας συγκεντρώθηκαν 150 του ΚΚΕ, 150 του ΠΑΜΕ και 150 άσχετοι. Με τη νέα χημική επίθεση των Δυνάμεων Ασφαλείας την κοπάνισαν όλοι και οι νόμοι πέρασαν.

8 σχόλια:

  1. καλημέρα

    ξυπνήσαμε πήγαμε είμαστε υπερήφανοι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φίλε Saq
    Είναι ψυχολογικό το θέμα. Σήμερα οι δυτικές κυβερνήσεις έχουν αφήσει πίσω τους το στυλ της στυγνής δικτατορίας και λειτουργούν υπό το προκάλυμμα της «δημοκρατίας». Τα όπλα τους δεν είναι πια τα τουφέκια, τα γκλόπς και τα άρματα, αλλά τα ΜΜΕ, οι πουλημένοι δημοσιογράφοι και τα κάθε λογής παπαγαλάκια, που χειραγωγούν μεθοδευμένα την κοινή γνώμη και την κατευθύνουν όπου αυτοί θέλουν. Έτσι, ο κόσμος δεν εξεγείρεται. Ζει μόνιμα υπό ένα καθεστώς φόβου και ανασφάλειας, έντεχνα καλλιεργημένο από τους τεχνοκράτες της εξουσίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το πριν και το τώρα. Το τότε και το σήμερα. Η κατάσταση μοιρίζει μπαρούτι, αλλά έχουμε όλοι τα ίδια αιτήματα;;Άλλος παλεύει να κρατήσει τα 2000ευρώ μισθό + επιδόματα και άλλοι τα 750 ως κατώτατο μισθό. Πόσους πολίτες πόσων ταχυτήτων υπάρχουν σε αυτή τη χώρα; καλημέρα και καλές γιορτές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χρόνια Πολλά
    ρε φίλε

    χαθήκαμε

    Να περάσεις τις γιορτές όσο καλύτερα γίνεται.

    Υγεία και ευτυχία νάχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χρόνια πολλά Saq με υγεία και καλές γιορτές να περάσεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Saq!!! Παλιόφιλε!!! Καλή Χρονιά νάχουμε!
    Ακόμα νάρθει ο διάδοχος???
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...