Δείξε μου τον γείτονά σου

Έχουμε συζητήσει πολλές φορές για τον άστατο χαρακτήρα του Έλληνα  ο οποίος ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για πολλά από τα δεινά αυτού του τόπου. Πρέπει, όμως, να αναφέρουμε ότι πέραν της δική μας ευθύνης για αυτή την άσχημη πορεία έχουμε σταθεί πολύ άτυχοι και στο θέμα της γειτονίας.

Η χώρα μας συνορεύει με τέσσερις άλλες. Την Αλβανία, τα Σκόπια, τη Βουλγαρία και την Τουρκία. Στο άκουσμα και μόνο αυτών των χωρών καταλαβαίνουμε γιατί μιλάω για ατυχία.

Η Αλβανία σχεδόν ποτέ δεν ήταν μια ισχυρή και οργανωμένη χώρα. Μάλιστα είδε την πορεία της να γίνεται χειρότερη όταν ξέσπασαν τα σκάνδαλα με τις "πυραμίδες" και τις τράπεζες. Τα Σκόπια, από την άλλη, ως μέλ(ρ)ος της Γιουγκοσλαβίας ακολουθούσαν τόσα χρόνια έναν αναγκαστικό, κομμουνιστικό, δρόμο, κάτι το οποίο δεν είναι στο θέμα μου να αναλύσω σε αυτό το άρθρο αλλά τα γεγονότα έδειξαν ότι δεν τους πήγε μπροστά, αλλά μάλλον, και έπειτα από την κατάρρευση της ένωσης, πολλά χρόνια πίσω. -Σήμερα, από όσο μπορώ να πληροφορηθώ, το κράτος το Σκοπίων έχει αλλάξει ρότα και βαδίζει προς το καλύτερο. Μαθαίνω ότι οργανώνονται, ανοικοδομούνται, θεσπίζουν νόμους που σέβονται, δημιουργούν υγιή επιχειρηματικότητα-. Λίγο πιο δεξιά από πάνω μας βρίσκεται η Βουλγαρία. Η χώρα που πάντα ονειρευόταν την πρόσβασή της στη θάλασσα και (ευτυχώς για εμάς) ποτέ δεν τα κατάφερε. Αυτή η χώρα, που έγινε και το τελευταίο σύνορο της επίδρασης του κομμουνισμού μετά το τέλος του  Β'ΠΠ, δεν είχε καλύτερη πορεία από τις άλλες δυο. Μπορεί να υπερηφανεύονται για τεχνολογική πρόοδο που πήραν από τη Ρωσία αλλά όπως φάνηκε τα Τρακτέρ και το φυσικό αέριο δεν ήταν αρκετά ώστε να αντιμετωπίσουν τον καπιταλιστικό πόλεμο. Έτσι με την κατάρρευση του κομμουνισμού γκρεμίστηκε και η Βουλγαρία. Τέλος, η μεγάλη πληγή για την Ελλάδα, η Τουρκία. Με την χώρα αυτή μας συνδέουν πολλά, αρνητικά κυρίως, γεγονότα. Από τη μία τα 400 χρόνια σκλαβιάς, έπειτα οι συνεχείς πόλεμοι, οι διωγμοί και οι γενοκτονίες καθώς και η μαύρη στιγμή της εισβολής στην Κύπρο. Όσο και αν κατηγορούμε τους Τούρκους για όλα κατά τη γνώμη μου κάποιο μέρος της ευθύνης, για πολλά από τα γεγονότα, έχει και η Ελληνική πλευρά, ίσως μικρότερο, αλλά έχει.

Γεγονός, λοιπόν, είναι ότι η Ελλάδα θα είχε μια καλύτερη πορεία αν για παράδειγμα είχαμε γύρω μας χώρες όπως η Ελβετία, η Σουηδία ή η Αυστρία. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν υφίσταται και θα πάρει πολλά χρόνια σε αυτές τις χώρες να αναπτυχθούν. Παρόλα αυτά,  νομίζω, ότι μπορούμε να φερθούμε έξυπνα και να αλλάξουμε στρατηγική στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τους γείτονές μας χωρίς να σημαίνει ότι θα ξεχάσουμε την ιστορία. Είναι καιρός να προσπεράσουμε τις δυσκοιλιότητές μας και να δούμε καθαρά το συμφέρον μας.

Κάτι τέτοιο παρατηρώ ότι προσπαθεί να κάνει η κυβέρνηση τον τελευταίο καιρό, πλησιάζοντας όλο και περισσότερο την τουρκική πλευρά. Πραγματικά, αν και δεν εμπιστεύομαι καθόλου τον ΓΑΠ γιατί θεωρώ ότι είναι ανδρείκελο, στο συγκεκριμένο θέμα, αν δεν κρύβεται κάτι από πίσω, νομίζω ότι είναι μια από τις πιο έξυπνες κινήσεις του πασοκ. Το κράτος πληρώνει τεράστια ποσά κάθε χρόνο μόνο και μόνο με τον φόβο για έναν ενδεχόμενο πόλεμο με την Τουρκία, το Κυπριακό έτσι όπως πάει δεν πρόκειται να λυθεί ποτέ, η υφαλοκρηπίδα θα πάει "κάποτε" στα δικαστήρια. Θέλω να πιστεύω ότι με αμοιβαίες υποχωρήσεις τα σημαντικότερα εμπόδια θα ξεπεραστούν και θα τελειώσει αυτό το παιχνιδάκι με τον αόρατο εχθρό. Θα σταματήσουμε να ξοδεύουμε τόσα δις άσκοπα για εξοπλισμούς και το κυπριακό θα πάρει το δρόμο του. Το μόνο που μένει είναι να δούμε τις εξελίξεις αλλά και τις αντιδράσεις της τουρκικής αντιπολίτευσης και κυρίως του χουντοστρατού της Τουρκίας που δε νομίζω να είναι θετικές.